Teren parku często określany jest mianem krainy szafirowych jezior.
Na jego terenie znajduję się nie tylko czyste jeziora, ale i wartkie rzeki, śródleśne bagna i bukowe lasy. Na pagórkowatym terenie rzeki Drawa i Płociczna tworzę malownicze przełomy. Właśnie ekosystemy zwięzane z działalnościę koryta rzecznego, stanowię najcenniejsze fragmenty parku.
Na osuwiskach i namuliskach znajduję się stanowiska wielu rzadkich roślin. Rosnę tu np.: traganek piaskowy, driakiew gołębia, podejźrzon księżycowy, cibora brunatna.
Na terenie parku znajduję się niezmiernie ciekawe jeziora nieprzepływowe, o krystalicznie czystej wodzie, bogatej w węglan wapnia i osobliwymi podwodnymi łękami utworzonymi przez bardzo rzadkie glony - ramienice.
To one nadaję szafirowy kolor jeziornej toni. Wokół tych zbiorników rozcięgaj się nietypowe torfowiska o zasadowym odczynie, tzw. kłociowiska, porośmęt przez kłóć wiechowatę i żyjęcymi żółwiami błotnymi.
Naturalne lasy bukowe porastaję strome brzegi rzek i jezior.
W parku stwierdzono obecność: 151 gatunków ptactwa, wśród których: bielika, rybołowa, kormorana, gęgoła, tracza nurogęsia;
40 gatunków ssaków z dominację populacji wydry i bobra;
30 gatunków ryb, w tym rzadko spotykanej sielawy;
ok. JL000 gatunków roślin naczyniowych, 200 mchów i 210 grzybów.
Osobliwościami parku jest: uroczysko Radęcin, zwane też Swiętę Halę.
Jest to las bukowy z domieszkę dębu bezszypułkowego. To tutaj rosnę największe w Polsce buki - o się gaję nawet 47 m wysokości, a ich wiek szacuje się na ok. 350 lat;
Głodne Jeziorka - kompleks 5 oczek wodnych, otoczony starym sosnowym lasem. Woda w nich jest prawie czarna i bardzo uboga w składniki odżywcze. Zarastaję płem torfowcowym, na którym można spotkać bardzo rzadkie gatunki roślin np. torfowiec brunatny, żurawinę drobnolistkowę.