10585

gdzie K- współczynnik ekstynkcji świetlnej

Jeśli do równania (1) wprowadzi się podstawę 10, to otrzymuje się wyrażenie

£=io-“

przy czym wielkość D stanowi gęstość optyczną (zaczernienie) odniesioną do I m. Między wielkościami D i K zachodzi zależność:

D = 2,3 K

Właściwa gęstość optyczna D, jest wyznaczana za pomocą standardowego testu dymu laboratoryjnego służącego do oceny Ilości widzialnego dym u powstającego przy pożarze    ny

^D‘⁼~aT

Bezwymiarowa wielkość D, jest określana wzorem    "

gdzie:    V_c - objętość komory;

A - powierzchnia próbki.

Ponieważ D„ zależy od grubości próbki, więc taka sama grubość powinna być stosowana do względnego porównania testowanych materiałów.

W przypadku pomiaru ubytku masy próbki DM, masowa gęstość optyczna D_m jest właściwą miarą do określania ilości widzialnego dymu

DV

^_ AJUf

AM

Badanie to wymaga dokładnego pomiaru ubytku masy próbki OM, oprócz pomiaru ekstynkcji dymu. Strumień ciepła i warunki dopływu powietrza (wentylaqi) mają główny wpływ na proces powstawania dymu.

W wielu praktycznych przypadkach, ważnym zadaniem jest możliwość przewidywania współczynnika ekstynkcji na podstawie znajomości wielkości O, lub Współczynnik ekstynkcji, z kolei, jest związany przejrzystością dymu.

Przejrzystość (widzialność)

Widoczność znaków drogi ewakuacji, drzwi, wind może mieć wielkie znaczenie przy podejmowaniu prób przerwania pożaru Obiekt widoczny jest wtedy, gdy między obiektem a tłem występuje pewien poziom kontrastu.

W przypadku wyizolowanego obiektu otoczonego jednolitym, rozciągniętym tłem kontrast C może być zdefiniowany następująco:    _R

C ———1 Bo