12763

ZNAK - istotą znaku jest połączenie 2 zjawisk: formy oznajmującej, która nas odsyła i treści oznaczonej, na która nasza uwaga się zwraca; forma znaku rozpoznawana jest dzięki temu, że różni się od innych zjawisk (przykład: czerwone światło sygnału kolejowego oznacza zakaz wjazdu, które przeciwstawia się światłem zielonym, który oznacza pozwolenie na wjazd). Każdy z tych znaków czyni niezbędnym istnienie drugiego, które warunkują się wzajemnie, tworząc jednocześnie system znaków.

Przeciwieństwo zaznaczone w funkcjonowaniu znaków nazywane jest opozycją. W nauce przyjęło się, że system znaków oznacza się wyrazem KOD

PODZIAŁ ZNAKÓW

“ze względu na kanał informacji

nie decyduje o kształcie danej informacji; znaki można podzielić na tyle grup ile człowiek ma zmysłów

*    wzrokowe -przemijające (gesty, mimika twarzy)

w dobtych warunkach może stać się systemem (język migowy)

-    trwałe (odcisk stóp, znaki drogowe) najdoskonalszą formą jest pismo

*    słuchowe - wokalno-audvcvjne

dźwięki wytwarzane przez głos, odbierane przez ucho (śpiew ptaków)

-    instrumentalno-audycyjne

dźwięki produkowane przez jakieś urządzenia, instrumenty (grzechotka u grzechotnika)

*/e względu na strukturę i funkcję znaku

“naturalne - znaki wytworzone przez nasze otoczenie np. czarna chmura; relacja przyczynowo-skutkowa; mogą być nazywane symptomem (oznaki i objawy)

-    relacja prcyęzwpwp-skutkową

-    relacja podobieństwa (np.fotografia - znak fotografowanej osoby) inaczej nazywamy je obrazami (znakami - ikony)

“konwencjonalne - działa zasada konwencji (umowy) istniejącej między członkami jakieś wspólnoty komunikacyjnej

- w różnych społeczeństwach pewien znak może być inaczej interpretowane (gdy nie znamy konwencji możemy źle zinterpretować)