13037

Bariera 504 MB

Powstaje na styku funkcjonowania niedopasowanych do siebie dwóch systemów. Aplikacje, chcące czytać lub zapisywać na dysku, odwołują się do systemu operacyjnego. Jeśli jest nim MS-DOS, opneracje dyskowe są realizowane za pośrednictwem przerwania BIOSu INT 13h.

Jest to kanał komunikacyjny, który łączy system operacyjny z wyspecjalizowanymi procedurami zapisanymi w B IOSie.

Ograniczenie to omija się przy pomocy translacji LB A (Logical Błock Address) lub XCHS (eXtended Cylinder Head Sector), które sprowadzają się do tego. by system operacyjny mógł w jednoznaczny sposób zaadresować dowolnie wybrany sektor dyskowy.

Bariera 2,1 GB

Jest ona niekiedy nazywana “problemem 13 bitu". Jej wystąpienie ma związek nie tyle z samym systemem adresowania, co z pamięcią konfiguracyjną (CMOS), w której BIOS przechowuje parametry geometrii dysku.

Wiele wczesnych wersji BIOSu przeznaczało na pole poświęcone liczbie cylindrów jedynie 12 bitów. Umożliwiało to przechowywanie parametrów konfiguracyjnych jedynie takich dysków, które nie zgłaszały więcej niż 4096 cylindrów, co przy wcześniej omówionych ograniczeniach (już po ominięciu bariery 504 MB) dawało 1,97 GB binarnie, czyli 2,1 GB w jednostkach dziesiętnych.

Bariera 8 GB

8 GB (dokładnie 7,88 GB w jednostkach binarnych, 8,45 w jednostkach dziesiętnych) jest górną granicą, powyżej której nie mogą sięgać funkcje BIOSu obsługujące przerwanie INT 13h. Przy zastosowaniu tranlacji adresu sektora technikami LBA lubXCHS uzyskujemy, przy dysku o 16 385 cylindrach, tłumaczenie 16 głowic na 512. Jednak kanał informacyjny INT 13h przeznacza na liczbę głowic pole 8-bitowe i nie może zaakceptować wartości 512. Widać zatem, śe liczba cylindrów nie mośe przekroczyć 16 385, co powoduje właśnie powstanie wspomnianej bariery (16385G\16Hx63S, przy 512 B długości sektorów).

Ograniczenie to omijają nowe funkcje BIOSu, zebrane pod wspólną nazwą Enhanced BIOS Serviced

Bariera 32 GB

Ograniczenie to dotyczy programów BIOS wyprodukowanych przed 1 czerwca 1999.

Problem unaocznia się w fazie rozpoznawania dysku przez procedury POST, podczas której komputer zawieszał się. Producenci dysków wyposażali więc swoje produkty w specjalną zworkę konfiguracyjną ograniczającą pojemność do tej granicy (6553 1Cx16Hx63S).

Rozwiązaniem była aktualizacja BIOSu.

XCHS

Jest to dmgi sposób translacji adresu stosowany w celu ominięcia barieiy 504 MB. Algorytm dokonujący translacji XCHS (eXtended CHS) pracuje wg następującej reguły: liczba cylindrów dysku jest dzielona przez 2, a w zamian za to powiększana jest liczba głowic.

Operacje te są tak długo powtarzane, aś liczba cylindrów znajdzie się w obszarze obsługiwanym przez BIOS - poniśej 1025. W ten sposób BIOS ma pod kontrolą dyski o pojemności przekraczającej 504 MB. Raz ustalone dla danego dysku parametry translacji są zapamiętywane i korzysta się z nich w cyklach dostępu.

LBA (ang. Logical Błock Addressing) - metoda obsługi dysku twardego przez system operacyjny. Dla pokonania granicy 528 MB standard EIDE wykorzystuje metodę LBA, która powoduje przenumerowanie wszystkich sektorów, tzn. dokonuje tzw. translacji adresów, czyli zamiany rzeczywistych numerów głowicy, cylindra i sektora na ich logiczny odpowiednik; odpada więc skomplikowana adresacja za pomocą cylindrów, głowic i sektorów (CHS). Metoda ta funkcjonuje w każdym systemie operacyjnym oprócz DOS-a.