16587

Fundusz wdrażany jest na poziomie krajów członkowskich UE. Kierując się wytycznymi Komisji, poszczególne kraje przygotowują najpierw strategiczne plany wykorzystania funduszy, które zawierają analizę potrzeb danego kraju oraz określają priorytety, jakimi kraj będzie się kierował przy wydatkowaniu pieniędzy. Następnie przygotowywane są programy operacyjne, które szczegółowo opisują, jakie działania i przez kogo mogą być realizowane, oraz określają, kto jaką kwotę wsparcia może otrzymać.

Polska przygotowała Krajowy Plan Strategiczny Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 - 2013, na podstawie którego powstał program pod nazwą Program Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW).

Informacje o tym programie oraz opis działań, w których o dofinansowanie mogą się ubiegać organizacje pozarządowe, znajdą Państwo w części II A Przewodnika.

Instytucją odpowiedzialną po stronie Komisji Europejskiej jest Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich.

Podstawa prawna

Rozporządzenie Rady nr 1290/2005 (YVE) z 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz. U. L 209 z 11.8.2005)

Rozporządzenie Rady nr 1698/2005 (WE) z 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (Dz. U. L 277 z 21.10.2005)

Rozporządzenie Rady nr 2006/144 (WE)z 20 lutego 2006 r. w sprawie strategicznych wytycznych Wspólnoty dla rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. L 55 z 25.2.2006) http: //www. konwent. 1 ubel ski e. pl/011 ublin/mat/in fo-wi es. pdf

Obszary wiejskie i polityka ich rozwoju w UE

Autor: Maria Supera- Markowska

Dla osiągnięcia spójności gospodarczej i społecznej całej Unii Europejskiej konieczny jest zrównoważony rozwój obszarów wiejskich. Jest on niezwykle istotny z uwagi na to. Iż obszary wiejskie są domem dla ponad połowy (56 proc.) ludności 27 państw członkowskich i obejmują ponad 90 proc. terytorium Wspólnoty Europejskiej.

Obszary wiejskie charakteryzują się różnorodnością sytuacji: od wyludniających się i podupadających, oddalonych obszarów wiejskich, aż po podmiejskie obszary wiejskie znajdujące się pod rosnącą presją centrów miejskich. I jakkolwiek ogólny obraz obszarów wiejskich na poziomie UE może wykazywać zasadnicze różnice pomiędzy państwami członkowskimi, to charakteryzują je pewne wspólne cechy. Obszary wiejskie stoją przed poważnymi problemami dotyczącymi konkurencyjności ich przedsiębiorstw, z reguły niższego średniego dochodu na osobę niż w miastach, mniejszego zasobu umiejętności i kapitału oraz słabo rozwiniętego sektora usług. Dochód ich mieszkańców w przeliczeniu na osobę jest około jednej trzeciej mniejszy niż na pozostałych obszarach, niższe są też wskaźniki aktywności zawodowej kobiet sektor usług jest mniej rozwinięty, poziom wykształcenia jest zwykle niższy i w końcu mniejszy odsetek gospodarstw domowych ma szerokopasmowy dostęp do Internetu. Brak szans zawodowych i infrastruktury szkoleniowej dotyka szczególnie kobiety i młodych ludzi w oddalonych obszarach wiejskich.

Niemniej jednak obszary wiejskie mają dużo do zaoferowania. Przede wszystkim dostarczają gospodarce podstawowych surowców. Ze względu na piękno natury są też wartościowym miejscem wypoczynku i rekreacji. Stają się także coraz bardziej atrakcyjnym miejscem zamieszkania i

2