wzroku ani na chwilę, ze względu na ilość zadań do wykonania. Plusem jest to, że progi ani jest stworzony komputerowo, kolory są żywe, na ekranie dużo się dzieje. Jednak momentami dzieje się za dużo i za szybko. W niektórych momentach postacie wyglądają jakby miały „wyskoczyć” z ekranu, wymagają całkowitego skupienia się dziecka. Dźwięk jest zsynchronizowany z obrazem, polski dubbing odpowiada mimice bohaterów. Świat przedstawiony w „Klubie przyjaciół Myszki Miki”, jest nierealny: postacie są zwierzętami, mają zdolność mówienia, logicznego myślenia. Co najbardziej mi się nie podoba? Świat pełen magii, np. zaklęcie, by pojawił się klub, zaklęcie, by zniknął Cosiek, walizka Goofego pełna sztuczek, magiczny występ...
Opinia dziecka- odbiorcy o programie może być pozytywna. Dziecko będzie zainteresowane programem ze względu między innymi na to, że postacie są znane dzieciom z innych bajek i są przez nie łubiane. Także ważne dla dziecka może być to, że ich ulubieni boliaterowie z kreskówek mówią do nich, angażują się w ich działania. Ważne są wypowiedzi Myszki Miki, któiy zwraca się do dzieci bezpośrednio: „Cześć dzieciaki!”, „Pomożecie?” „Wołajcie z nami: Ej, Cosiek!”. Myszka Miki także zadaje pytania dzieciom, czeka na ich odpowiedzi, dopinguje je, a nawet wrzmacnia, dając pochwały. Bohaterowie są bardzo pozytywni, mili dla dzieci. Myślę, że „Klub przyjaciół Myszki Miki” daje dzieciom wiele radości, jest odbierany przez nie pozytywiiie.
Moim zdaniem program jest wartościowy dla 4-61atkówr. Jest dla nich dostosowany pod względem czasu trwania, choć tempo akcji mogłoby być trochę wolniejsze. Z pewnością „Klub przyjaciół Myszki Miki” aktywizuje dziecko, niesie wrartości edukacyjne, rozrywkowe. Jednak należy pamiętać, aby dzieci nie spędzały za dużo czasu przed telewizorem i jest wiele innych, ciekawszych, bezpieczniejszych dla dziecka sposobów ćwiczenia umiejętności przedstawionych w serialu.