18587

1.    Rozwój opakowalnictwa jako nauki

2.    Główne obszary wiedzy z zakresu opakowalnictwa

3.    Kształcenie specjalistów w zakresie opakowalnictwa w Polsce

Adl

Opakowalnictwo jako dyscyplina uległo w ostatnim okresie istotnym zmianom, do końca ubiegłego stulecia opakowalnictwo uważane było z naukę, sztukę i technologię ochrony produktów przed negatywnym wpływem zewnętrznych i inherentnych czynników środowiska.

Technologia w zakresie ochrony pakowanych produktów miała charakter aplikacyjny w oparciu o elementy takich dyscyplin naukowych jak: chemia, fizyka, biologia i matematyka.

Na początku XXI wieki nastąpiła znacząca zmiana w podejściu do opakowalnictwa jako nauki. W nowo zarysowujących się trendach rozwoju opakowań znaczenia nabrały aspekty środowiskowe, wpływ globalizacji i koniunktury w światowej gospodarce, rozwój innowacyjności oraz wzrost potrzeb i wymagań konsumentów.

Autorytety naukowe wśród nich A.Brody I K Marsh zaproponował nowy paradygmat tworzący podstawy opakowalnictwa, który funkcjonuje obecnie przy akceptacji Światowej Organizacji Opakowań.

Paradygmat zaproponowany przez A.Brody'ego i K.Marsha określa „opakowalnictwo jako dyscyplinę z zakresu nauk społecznych, która funkcjonuje w społeczeństwie w celu dostarczenia towarów ostatecznym odbiorcom w najlepszych możliwych warunkach dla ich użytkowania".

Ad2

Opakowalnictwo jako naukę o opakowaniach w XXI wieki wg. propozycji Japońskiego Instytutu Opakowań tworzą trzy główne obszary:

•    Socjologia opakowań (społeczne aspekty opakowań)

•    Materiałoznawstwo opakowań

•    Technologia pakowania

Rys. 1

Opakowalnictwo w ujęciu systemowym oraz jego związki z innymi dyscyplinami naukowymi według propozycji Japońskiego Instytutu Opakowań

a) Socjologia opakowań (społeczne aspekty opakowań):

-inżynieria środowiska, zarządzani, psychologia społeczna, informatyka

b)    Materiałoznawstwo opakowań:

-inżynieria materiałowa, inżynieria chemiczna