17296

• Wskaźnik technicznego uzbrojenia pracy - Tup:

Tup= przeciętna wartość majątku trwałego /poziom zatrudnienia

Jest to wskaźnik obrazujący substytucję pracy żywej pracą uprzedmiotowioną. Mierzy

nasycenie przedsiębiorstwa majątkiem trwałym.

4.    Istota dźwigni finansowej:

Pojęcie dźwigni finansowej jest związane ze sposobem finansowania działalności inwestycyjnej firmy, a konkretnie ze strukturą kapitału firmy lub inaczej rełacją między finansowaniem działalności firmy długiem a finansowaniem kapitałem własnym. Dźwignia finansowa określa relację wielkości kapitału obcego do kapitału własnego.

Stosowanie dźwigni finansowej polega na powiększaniu udziału długu w całym kapitale firmy, w cełu zwiększenia poziomu dochodowości (stopy zwrotu) z kapitału własnego, ^korzystanie kapitałów obcych pozwala na zwiększenie przychodów ze sprzedaży w stosunku do tych, które możliwe są do osiągnięcia przy finansowaniu działalności jedynie środkami własnymi.

Do momentu, kiedy koszt kapitałów obcych jest niższy od rentowności majątku, firma osiąga dodatkowe korzyści wyrażające się wzrostem rentowności kapitałów własnych. Inaczej mówiąc wzrost rentowności kapitału własnego ponad rentowność kapitału ogółem, dzięki zaangażowaniu kapitału obcego, jest nazywany efektem działania dźwigni finansowej.

Df = zysk operacyjny przed uwzględnieniem odsetek bankowych od kredytów długoterminowych/ zysk brutto po uwzględnieniu odsetek bankowych

5.    Metody normowania zapasów (rezerwowych i bieżących):

Norma zapasów - ma dwojaki wymiar: rzeczowy (zapasy nie powinny przekraczać określonej ilości) i finansowy (wartość zapasów nie powinna przekroczyć określonej kwoty): uwzględnia się w niej: zapas rezerwowy (mający zapewnić ciągłość produkcji), cykl dostaw (ilość dni między dostawami) oraz średnie zużycie materiałów; często w przedsiębiorstwach określa się tylko wielkość zapasu rezerwowego.

Metody sterowania zapasami (normowania):

o statystyczne - normy zapasów ustala się na podstawie danych z ubiegłych okresów i

przewidywanych zmian zużycia w okresie planowanym (analizy poziomu średniego zapasów, cykliczności zapasów itp.); wielkość zapasu rezerwowego określa się na podstawie statystycznych opóźnień w dostawach lub średniego czasu potrzebnego na zorganizowanie nowej dostawy:

o optymalizacyjne - normy zapasów ustala się na podstawie minimalizacji funkcji kosztów całkowitych, na które składają się koszty tworzenia zapasu, koszty utrzymania zapasu oraz koszty wyczerpania zapasu (np. metoda ABC. wykorzystująca zasadę Pareta. mówiącą, że 20% elementów składowych decyduje w 80% o efekcie końcowym; w przedsiębiorstwie określa się strategicznych odbiorców i pod nich ustala się poziomy zapasów, natomiast normy zapasów ustala tylko dla tych materiałów, które generują największe koszty); o dynamiczne (klasyczne):

■    model poziomu zapasu wyznaczającego moment zamawiania (po przekroczeniu wielkości krytycznej zapasu dochodzi do złożenia zamówienia; zamawia się zawsze tę samą wielkość, ale zmienny jest cykl dostaw);

■    model stałego cyklu zamawiania (w stałych odstępach czasu) przy zmiennej wielkości zamówienia.

6.    Metody sterowania należnościami:

Metody zarządzania należnościami: o Metoda ABC

■    Grupa A - należności od największych - dokładna analiza transakcji

■    Grupa B - klienci średni -transakcje tej grupy to 15-35 % ogółu - kontrola okresowa ich stanu finansowego

• Grupa C - największa grupa klientów - tworzą wiele małych transakcji - kontrola ich wypłacalności jest wybiórcza o Metoda sterowania wierzytelnościami

■    Liczymy wskaźniki:

•    Wskaźnik udziału należności w aktywach

•    Udział w należności w majątku obrotowym