Pod koniec XIX w. pojawiło się sądownictwo administracyjne w większości krajów europejskich.
W Polsce procedura administracyjna pojawiła się po I wojnie światowej. Na rozwój polskiego prawa administracyjnego miały wpływ procedury obowiązujące w państwach zaborców - w Austrii - najbardziej rozwinięty system prawny i w Prusach.
Konstytucja marcowa z 1921 r.:
• zasada dwuinstancyjności postępowania administracyjnego,
• zapowiedziano utworzenie sądownictwa administracyjnego odrębnego od sądów powszechnych.
W 1922 r. powołano Najwyższy Trybunał Administracyjny, podlegały pod niego praktycznie wszystkie sprawy administracyjne.
Przepisy proceduralne, pierwsze próby unifikacji (ujednolicenia) nastąpiły w 1923 r., np. kwestie odwoławcze.
Kodyfikacja postępowania administracyjnego nastąpiła w 1928 r., przyjęto 3 ustawy, tak jak w kodyfikacji austriackiej:
• ogólne postępowanie administracyjne,
• postępowanie egzekucyjne,
• postępowanie karno - administracyjne.
Przetrwały stosunkowo długo, problemy z nimi po II wojnie światowej, zniesiono sądownictwo administracyjne, nie reaktywowano Najwyższego Trybunału Administracyjnego. W 1950 r. formalne problemy, wprowadzono Instytucję Skarg, która całkowicie obaliła podstawowe zasady procedury administracyjnej. Powodowały możliwość naruszenia, zmian każdej decyzji ostatecznej, naruszenie zasady trwałości decyzji. Każdy, w każdej chwili mógł złożyć skargę. Po 10-ciu latach pojawił się Kodeks Postępowania Administracyjnego - KPA- ustawa z 14.06.1960 r., obowiązuje do dziś. Sądownictwo administracyjne zostało przywrócone na podstawie ustawy w 1980 r.
W 1990 r. nowelizacja związana z reformą administracji, podstawowy zarys KPA jest stały.
Zakres obowiązywania KPA.
Kodeks reguluje postępowanie administracyjne ogólne, przyjęto klauzulę właściwości generalnej. Kodeks normuje 4 typy postępowania:
• postępowanie jurysdykcyjne - tj. postępowanie w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej,
• postępowanie w sprawie wydawania zaświadczeń - w sprawach indywidualnych w drodze zaświadczeń,
• postępowanie w sprawie skarg i wniosków,
• postępowanie dotyczące rozstrzygania sporów o właściwość pomiędzy organami administracji publicznej jak też administracją a sądami.