26422

ustawodawstwa. Mniejszości narodowe i etniczne w Polsce definiuje ustawa z dnia 6 stycznia 2005 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych one o języku regionalnym

W Narodowym Spisie Powszechnym z 2002 r. 1.23% (471.5 tys. osób) zadeklarowało przynależność do innej narodowości, natomiast 2.03% ludności (774.9 tys. osób) nic określiło swej przynależności narodowościowej. Jednakże pojawiały się zarzuty zaniżania liczby osób deklarujących inną narodowość niż polska Ślązacy. Niemcy. Białorusini

Mniejszość narodowa - ludność, która jest osiedlona na terytorium innej zbiorowości i odróżnia się od innych zbiorowości odrębnym pochodzeniem i kulturą, a często także językiem i wyznaniem, starając się zachować tę odrębność. Prawo międzynarodowe gwarantuje przestrzeganie praw tych zbiorowości. Ludność ta posiada obywatelstwo państwa zamieszkania ze wszystkimi tego konsekwencjami, ale nie ma wyodrębnionego terytorium pod względem politycznym i administracyjnym Mniejszości można podzielić na:

zwarte - są to duże skupiska ludności, zamieszkujące z reguł)' od wielu pokoleń jeden obszar, rozproszone - zamieszkujące miejsca od siebie oddalone

Rodziny językowe

Za rodzinę językową uznaje się maksymalną grupę języków genetycznie pokrewnych czyli wywodzących się z jednego hipotetycznego prajęzyka.

Zdecydowana większość ludności Europy (ok. 93%) posługuje się językami z rodziny indoeuropejskiej W tej rodzinie najliczniej używane są języki słowiańskie (obejmująca min. rosyjski, polski i ukraiński), germańskie (zwłaszcza niemiecki i angielski) oraz romańskie (np. francuski, włoski i hiszpański) Pozostałe grupy języków indoeuropejskich używane są przez znacznie mniejsze populacje. Taką małą grupą są języki bałtyckie w których skład wchodzi język litewski i łotewski.

Poza językami indoeuropejskimi na terenie kontynentu istnieje kilkunastomilionowa grupa ludzi mówiąca językami ugrofińskimi (głównie węgierskim estońskim oraz fińskim) i kilkiunihonowa używająca języków z grupy tureckiej (zwłaszcza tureckiego i tatarskiego).

Termin języki sztuczne określa języki, które nie powstały w ramach naturalnej ewolucji języka, lecz zostały stworzone przez jedną lub więcej osób. Tworzy się je z różnych powodów, dla ulepszenia komunikacji językowej, do szyfrowania, w literaturze lub jako eksperyment lingwistyczny. Wiele osób posługujących się tymi językami nie lubi określenia "języki sztuczne", raczej "języki zaplanowane". Popularne przysłowie o esperanto mówi: "esperanto jest sztucznym językiem tak samo jak samochód jest sztucznym koniem". Do języków sztucznych zalicza się także języki naukowe - np język matematyki i języki programowania

Ze względu na relację do Języków naturalnych, języki sztuczne można podzielić na Języki aprioryczne, języki aposterioryczne

Niektóre języki sztuczne związane są z językami naturalnymi lub ich grupami, np.

Język angielski. Języki romańskie (interlingua. romanica). Języki słowiańskie (slovio)

Języki sztuczne:

Atlango. Basic English. Erilo. esperanto, ido. curopanto

Język mlędzynarodowy(ponadetniczny) jest to język używany przez więcej niż jeden naród, najczęściej jest on językiem urzędowym w organizacjach międzynarodowych łub w kilku państwach. Może to być także taki język, który opanował świat lub nie mający odniesienia do konkretnej narodowości (języki sztuczne) np Esperanto. Basic English