Ochrona i ocena jakości powietrza
Ochrona powietrza polega na zapewnieniu jak najlepszej jego jakości, w szczególności przez:
• utrzymanie poziomów substancji w powietrzu poniżej dopuszczalnych dla nich poziomów lub co najmniej na tych poziomach,
• zmniejszanie poziomów substancji w powietrzu co najmniej do dopuszczalnych, gdy nie są one dotrzymywane.
Oceny jakości powietrza dokonuje się przez porównanie stanu powietrza ze standardami jakości powietrza
ustalonymi przez ministra właściwego do spraw środowiska w drodze rozporządzenia, w ramach Państwowego Monitoringu Środowiska.
Standardy jakości powietrza są określane przez:
> dopuszczalny poziom niektórych substancji w powietrzu oraz opad substancji,[1]
> alarmowe poziomy niektórych substancji w powietrzu, a także minimalną ilość punktów pomiarowych, [2]
[1] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dn. 6 czerwca 2002 r. w sprawie oceny poziomów substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 87, poz. 798)
[2] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dn. 6 czerwca 2002 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów niektórych substancji w powietrzu, alarmowych poziomów niektórych substancji w powietrzu oraz marginesów tolerancji dla dopuszczalnych poziomów niektórych substancji (Dz. U. Nr 87, poz. 796)
> warunki, w jakich ustala się poziom substancji, takie jak temperatura i ciśnienie,
> oznaczenie numeryczne substancji, pozwalające na jednoznaczną jej identyfikację,
> okresy, dla których uśrednia się wyniki pomiarów - odrębne dla dopuszczalnych poziomu substancji i odrębne dla alarmowych poziomu substancji w powietrzu,
> zróżnicowane poziomy substancji w powietrzu dla:
a. terenów kraju, z wyłączeniem parków narodowych, uzdrowisk i obszarów ochrony uzdrowiskowej w rozumieniu ustawy o lecznictwie uzdrowiskowymi obszarach ochrony uzdrowiskowej,
b. obszarów parków narodowych,
c. uzdrowisk i obszarów ochrony uzdrowiskowej.