3455

nośników elektiyczności. W rezultacie na zaciskach złącza pojawia się siła elektromotoryczna. W ten sposób uzyskuje się pojedyncze ogniwo fotoelektryczne. Efekt taki występuje nie tylko w złączach p-n, wytwarzanych z tego samego materiału, lecz również w heterozłączach, tworzonych między różnymi materiałami półprzewodnikowymi, lub złączach półprzewodnik metal.

Pojedyncze ogniwa łączy się w baterie, z których tworzy się zestawy o wymaganej mocy. Ogniwa fotoelektryczne mogą być ponadto wyposażone w soczewki lub całe układy optyczne skupiające promienie słoneczne, przez co uzyskuje się zmniejszenie zużycia materiału półprzewodnikowego na jednostkę zainstalowanej mocy.

Do najczęściej stosowanych ogniw fotoelektrycznych należą ogniwa krzemowe. Odznaczają się one stosunkowo wysoką sprawnością dochodzącą do 20%. Ogniwa fotoelektryczne charakteryzuje ponadto duża niezawodność oraz długotrwałość działania.

Energia z biomasy.

Według definicji biomasa jest to każdy materiał organiczny (żywy lub martwy) zawierający węgiel, ale nie ulegający takim znacznym przemianom fizykochemicznym, które prowadzą do powstania specyficznych właściwości ropy naftowej lub węgla kamiennego.

Jedną z możliwości zastępowania konwencjonalnych paliw i materiałów pędnych jest wykorzystanie gazu biologicznego (biogazu, zwanego równiż agrogazem). Do wytworzenia biogazu mogą być użyte odchody zwierzęce, jak również wszystkie inne odpadki pochodzenia roślinnego (słoma, lęty ziemniaczane, liście buraczane itd.) i zwierzęcego, zawierające substancje organiczne. Biogaz powstaje w wyniku fermentacji substancji organicznych, procesu znanego już od bardzo dawna. Fermentacja metanowa dostarcza nie tylko paliwa energetycznego w postaci biogazu, ale pozwala zarazem ograniczyć zanieczyszczenia środowiska i uzyskać wartościowy nawóz organiczny.

Pierwszą instalację biogazową zbudowano w 1895 roku w Wielkiej Brytanii, natomiast w Polsce już w 1928 roku wykorzystano biogaz w oczyszczalni ścieków w Poznaniu.

Fermentacja metanowa jest redukcyjnym procesem rozkładu substancji organicznych, przebiegającym bez dostępu powietrza. Pod wpływem działania różnych mikroorganizmów substancje organiczne rozkładają się, przechodząc przez różne postacie produktów pośrednich do dwutlenku węgla i metanu. Bakterie, biorące udział w tej fermentacji, mają jednak stosunkowo długi czas reprodukcji i są bardzo wrażliwe na warunki środowiskowe, z których najważniejsze to: brak dostępu powietrza atmosferycznego (tlenu) i światła, odpowiednia i stała dla danego rodzaju bakterii temperatura środowiska, odpowiedni odczyn, wilgotność oraz mała toksyczność środowiska. Zmiana choćby jednego tylko z wymienionych czynników powoduje zwolnienie lub zahamowanie aktywności bakterii, czego wynikiem będzie zmniejszenie udziału metanu w wydzielającym się gazie, a w skrajnym przypadku -zaniknięcie wydzielania (następuje tzw. zakiśnięcie biomasy). Bakterie metanowe wykazują dużą wrażliwość na substancje mineralne, trujące i związki chemiczne, przenikające do środowiska wskutek coraz szerszego ich stosowania w hodowli zwierząt. Wydajność i szybkość przebiegu fermentacji