28779

O na poziomie stylu działania - polityk reprezentuje interes zewnętrzny, kiytyk działa na rzecz sztuki słowa,

0 polityka jest nastawiona pragmatycznie, a krytyka jest też twórczością artystyczną i badawczą,

0 polityk nie musi argumentować i tworzyć teksty wartościowe estetycznie - on tworzy teksty poza werbalne i pisze on nakładami i liczbą wydań książek, reklamą, nagrodami i stypendiami,

0 krytyk zdobywa sobie pozycję skutecznością przeprowadzonych akcji, polityk - miejscem,

0 za krytykiem stoją jego umiejętności i dorobek. Za politykiem - instytucja, którą reprezentuje,

0 głos krytyka jest głosem indywidualnym, działacza - reprezentantem instytucji,

0 krytyk - racje jednostki przeciwko systemowi,

0 krytyk zwraca się do odbiorcy swoich tekstów jako do podmiotu moralnego i liistorycznego, literaturoznawca czy estetyk - jak do odbiorcy (podrzędnego),

0 s. 493 krytyk rozpoznaje „człowieka” w pisarzu, natomiast badacz skupia uwagę na „ autorze ”,

0 autor przetwarza materiał społeczny na literacki, estetyczny. Kiytyk zamienia to, co literackie, na to, co nieliterackie,

0 w kategoriach semantyki - krytyk zajmuje się znaczeniami literatury

zbieżnymi z innymi systemami semiotycznymi, dokonuje przekładu sensów wytwarzanych w literaturze na sensy powszechnie zrozumiałe, uczony interesuje się sposobem wytwarzania znaczeń,

0 krytyk musi stwarzać warunki pełnej konkretyzacji dzieła,

0 krytyk musi stale wykraczać poza literaturę,

0 funkcja krytyki s. 494 zestawianie semantyki, literatury (...), konfrontowanie rozwiązań wspólnych problemów istniejących w danej sytuacji historycznej,

Hierarchiczne uporządkowanie funkcji krytyki;

funkcja pragmatyczna (kontaminacja f. impresywnej i wolicjonalnej) u Sławińskiego operacyjna;

funkcje: estetyczno-ludyczna, ekspresywna, wartościująca, problematyzująca.

Funkcja estetyczno-ludyczna:

zbliża krytykę do sztuki, przejawia się w konstrukcyjnych czynnościach autofinalistycznych s. 495: teksty hytyczne muszą realizować zobowiązania narzucane przez nastawienie autoteliczne (funkcję poetycką), a jednocześnie aktualizować funkcję impresywną;

najważniejszy gatunek - esej - s. 495: nastawienie czysto ludyczne wywołujące efekty zabawy, wzruszenia, komizmu dochodzi do apogeum w felietonie, pastiszu, parodii krytycznej.

Funkcja ekspresywna:

była uważana za odróżniającą od nauki i Filozofii literatury;

-    wyrażenie osobistych przeżyć;

-    aktualizuje się w impresji, dzienniku, polemice, pamflecie.

Funkcja wartościuiaca: ($• Brzozowski: „kiytyka jest sadem”):

2