35002

rocznego produktu krajowego brutto oraz państwowego długu publicznego określa ustawa.

1. Instytucją zajmującą centralną pozycję nie tylko w sprawach finansów publicznych jest Skarb Państwa Konstytucja nie definiuje jego pojęcia, odwołując się do jego rozumienia ugruntowanego w ustawodawstwie (zwłaszcza w KC). Skarb Państwa "należy (...) utożsamiać z majątkiem państwowym oraz samym państwem działającym w sferze finansowej” (zob. A. Bień-Kacała, Finanse publiczne, [w:] Z Witkowski (red.). Prawo konstytucyjne, Toruń 2006, s. 680). Skarb Państwa występując jako odpowiednik państwa, posiadając osobowość prawią, z jednej strony realizuje władztwo państwowe (w szczególności w zakresie prawa administracyjnego), z drugiej zaś występuje w obrocie gospodarczym jako podmiot, który przez własne działania dąży do nawiązania, zmiany lub zakończenia stosunków prawnych. W tym zakresie Skarb Państwa traktowany jest identycznie jak pozostałe podmioty uczestniczące w obrocie gospodarczym (zarówno w zakresie praw, obowiązków, jak i odpowiedzialności).

2. W zakresie finansów publicznych Skarb Państwa prowadzi działalność mającą na celu zarówno pozyskiwanie odpowiednich środków finansowych, jak i ich późniejszą dystrybucję. Dla pozyskiwania środków finansowych podejmować może wszelkie dopuszczalne na gruncie prawa działania o cliarakterze gospodarczym (określone w szczególności na gruncie prawa cywilnego, gospodarczego i bankowego). Trzeba podkreślić, że działania Skarbu Państwa w niektórych sprawach następują na zasadach i w trybie określonych w ustawie (np. art. 216 ust. 2 Konstytucji). Wydatki, jakie Skarb Państwa ponosi, związane są generalnie z fiuikcjonowaniem państwa, jego aparatu, nie zapominając o ponoszeniu odpowiedzialności za działania funkcjonariuszy państwowych.

3. Konstytucja pozostawia ustawodawcy określenie organizacji Skarbu Państwa oraz sposobu zarządzania jego majątkiem, uznając równocześnie w tym wypadku wyłączność regulacji ustawowej. Nie formułuje przy tym żadnych dyrektyw, co oznacza przyznanie ustawodawcy dużej swobody w normowaniu tych materii. Nie zdecydował się on na