35723

3. W gminach - merowie, a oprócz mera w gminie wybierano syndyka gminnego, sekretarza oraz skarbnika

Administracja w czasach napoleońskich

Po zamachu stanu z 9 XI 1799 r. i objęciu rządów przez generała Napoleona Bonapartego rozpoczął się nowy etap w dziejach Francji. Po kilku latach dyktatorskich rządów nastąpił okres republiki

Ministrowie mianowani przez Napoleona przed nim teź ponosili odpowiedzialność. Za naruszenie prawa mogli być sądzeni przez specjalny trybunał. Opracowywanie projektów prawa oraz sądownictwo administracyjne w drugiej instancji powierzono Radzie Stanu, której członkowie nominowani byli przez pierwszego konsula.

Okres rządów Napoleona I charakteryzował się licznymi reformami wewnętrznymi m.in. reforma administracji lokalnej, sądownictwa oraz kodyfikacja prawa.

Nową administrację wprowadzała ustawa z 17.11.1800 r. Zrywała ona z kolegialnością i obieralnością organów administracyjnych. Cała administracja oparta została na zasadach centralizmu, biurokratyzmu, podziału resortowego, hierarchiczności struktur oraz na zasadzie jednoosobowości. Wyposażała ona w uprawnienia władcze poszczególne osoby, nie zaś wieloosobowe organy.

Brak było w zasadzie całkowicie nowoczesnego samorządu terytorialnego.

Wprowadzono podział kraju na:

1.    Departamenty - na czele stał prefekt, któremu podlegała niemal cała administracja (z wyjątkiem sądowej, szkolnej, wojskowej i pocztowej). Przy prefekcie utworzono rade prefekturalna. do której należało sądownictwo administracyjne I instancji (II instancją była Rada Stanu). Ponadto działała tu też rada departamentalna (generalna) jako organ doradczy i uchwalający, a zajmowała się sprawami rozkładu na okręgi podatków ich ściąganiem oraz sprawami lokalnymi.

2.    Okreai - na czele stał oodorefekt podległy służbowo prefektowi i posiadający w związku z tym ograniczony zakres samodzielnego działania, a u jego boku działała rada okręgowa zajmująca się rozkładem podatków na gminy oraz opiniowaniem próśb gmin o ich obniżenie

3.    Kantony - wyłącznie iako okreoi administracji skarbowej i sadowej

4.    Gminy - na czele stał mer, który załatwiał bieżące sprawy administracji gminnej np. zarząd dobrami, dochodami i wydatkami gminy, utrzymaniem dróg , policji lokalnej) a także pełnił funkcję urzędnika stanu cywilnego. Do pomocy miał rade gminna.

Samorząd terytorialny we Francji w XIX w.