38075

•    miernik wyskalowany na bezpośrednie wskazanie stężenia tlenu rozpuszczonego,

•    mieszadło magnetyczne,

•    tryskawka z wodą destylowaną.

3. Wykonanie oznaczenia

Do zlewki wlano próbkę badaną (wodę destylowaną). Ostrożnie zanurzono w zlewce z próbką elektrodę konduktometryczną wraz z czujnikiem temperatury. Sprawdzono temperaturę próbki nr 1, a następnie sporządzono zapis. Ostrożnie wyciągnięto czujnik temperatury ze zlewki z badaną próbką. Włączono mieszadło magnetyczne i tlenomierz. Dokonano pomiaru stężenia denu w mg/1 O .Zapisano wynik, po ustabilizowaniu się wskazań na wyświetlaczu. Powyższe czynności powtórzono dla kolejnej badanej próbki wody.

Tabela pomiarowa

Lp.	Próbka badana	T[°q	O 2 [mg/1]
1.	Próbka nr 1 (woda destylowana)	23,8	3,48
2.	Próbka nr 2	25,5	4,16

4. Wnioski

Według przeprowadzonego doświadczenia stężenie tlenu w wodzie destylowanej jest niższe. Wynika to z tego, iż w procesie destylacji den „uwalniany” jest z wody i jego zawartość jest mniejsza, a co za tym idzie jego stężenie również.

Aby woda była zdatna do picia powinna mieć stężenie na poziomie 14,64 mg/dm³. Stężenie tlenu w pobranych próbkach jest dużo niższe, co świadczy o niezdatności wody do picia.

Tlen rozpuszczony jest niezbędny do życia wodnych organizmów żywych. Tak więc, biorąc za przykład organizmy żyjące w akwarium ( gdzie za normę można przyjąć 5-7mg/l stężenia tlenu przy temp. Ok. 25*C), przy zbyt wysokim jego natężeniu ryby mają problem z przeżyciem. Przy jego nieznacznym niedoborze oddychają szybciej, ale w przypadku, gdy niedobór jest znaczny, ryby duszą się. W wodzie przez nas badanej, której stężenie tlenu jest niższe niż wskazane, organizmy żyjące w akwarium miałyby mamę szanse na przeżycie.