• suche lasy tropikalne
• lasy liściaste strefy umiarkowanej
• wiecznie zielone lasy i zarośla twardolistne
• pustynie i pólpustynie gorące
• pustynie i pólpustynie kontynentalne
• tundry i pustynie arktyczne (zimne)
• sawanny tropikalne
• stepy strefy umiarkowanej
• strefy górskie
• wyspy
• jeziora
Struktura rezerwatu biosfery:
strefa centralna (core zonę) - zasadniczy obszar ochrony przyrody, powinna zawierać naturalne lub mało zmienione ekosystemy;
główna funkcja: ochrona krajobrazów, ekosystemów, różnorodności gatunkowej i genetycznej
strely buforowe (bnffer zonę) - służą prowadzeniu badań naukowych, edukacji, wypracowywaniu nowych fonn ochrony przyrody i promowaniu form gospodarowania zgodnych z zasadami zrównoważonego rozwoju
W Polsce strefę centralną rezerwatu przyrody mogą tworzyć parki narodowe lub rezerwaty przyrody ze ścisłą ochroną ekosystemów, strefy buforowe - parki krajobrazowe, użytki ekologiczne, rezerwaty przyrody z czynną ochroną ekosystemów lub gatunków, obszary chronionego krajobrazu.
Początek tworzenia międzynarodowej sieci rezerwatów przyrody - 1976 r.
Do 2007 roku utworzono 483 rezerwaty biosfery w 102 krajach (najwięcej, 243, w Europie).
Rezerwaty biosfery w Polsce:
,Babia Góra” (Babiogórski PN), 1976;
.Białowieża” (Białowieski PN), 1976;
„Słowiński” (Słowiński PN), 1976;
.Jezioro Łukajno” (rezerwat przyrody .Jezioro Lukajno”), 1976;
„Karkonosze” (polsko-czeski, po stronie polskiej Karkonoski PN), 1992;
,,Karpaty Wschodnie” (polsko-slowacko-ukraiński, po stronie polskiej Bieszczadzki PN, PK Doliny Sanu, Ciśniańsko-Wetliński PK, Wschodniobeskidzki OCliK);
„Tatry” (polsko-słowacki, po stronie polskiej Tatrzański PN), 1992;
.Puszcza Kampinoska” (Kampinoski PN i jego otulina). 2000;
.Polesie Zachodnie” (m in Poleski PN), 2002.
Sieć Światów ego Dziedzictwa (World Heritage NetWork)
Jej początki sięgają lat 70-tych XX wieku i są efektem wdrażania konwencji paryskiej.
Jest to sieć międzynarodowej rangi obiektów, reprezentujących Dziedzictwo Światowe (bez powiązań natury funkcjonalnej).