39843

2. Osoby praktykujące politykę: osoby, które nie wypowiadają się na temat polityki, ani w mowie ani piśmie —* działają politycznie. Biegłość w polityce jest czymś naturalnym, nie nabywają jej /nie uczą się jej/.

Naczelnym przedmiotem namysłu politycznego powinny być trzy rzeczy:

Kultura polityczna w obrębie danego Polis:

- Społecznych uwarunkowań;

Rządy /rodzaj rządów/.

Mają one zblizać nas do prawodawstwa - uprzednie do prawodawstwa.

Skategoryzował pięć tematów, które obejmują politykę:

1.    Przychody i wydatki;

2.    Funkcja zewnętrzna i wewnętrzna państwa /kwestia wojny i pokoju, bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego/;

3.    Obronę terytorium i obronę majątku /zabezpieczenie majątkowe Polis/;

4.    Import i eksport /handlu/:

5.    Prawodawstwa /najważniejsze, wyniesione na szczyt/

—»cała polityka Arystotelesa sprowadza się do nauki o formach rządu /jednoznacznie podkreśla, że nie należy rozumieć Polis jako państwa nowożytnego/;

Arystoteles pojmował Polis jako urzeczywistnienie najwyższego ludzkiego dobra /kolektywność/ - nie jest to suma interesów partykularnych.

Podział pracy wynika z perspektywy wspólnoty rodziny /krytykuje tutaj Platona/:

Mimo zawieszenia interesów partykularnych Arystoteles uznaje wartość dóbr prywatnych.

Polis u Arystotelesa składa się z trzech elementów:

1.    Wspólnota rodzinna /relacje między mężem a żoną oraz panem a niewolnikiem Aa druga jest czymś naturalnym, element relacji rządzącego i rządzonego/ -* naczelne zadanie wspólnoty rodzinnej: zaspakajanie potrzeb codziennych;

2.    Gmina wiejska /zrzeszenie kilku rodzin/