39867

muzycznych, robienie na drutach itp.). Odruch ten ułatwia rozwój ruchów lewej i prawej połowy ciała (wymiar lateralności), stanowi podstawę dla rozwoju koordynacji "ręka-oko" (w różnych polach widzenia i ruchu - prawym, lewym, naprzemiennie), "ręka-mowa", "ręce-nogi". Pośrednio wpływa on także na rozwój wymiaru stabilności w odniesieniu do górnej części ciała.

Niezintegrowanie tego odruchu z ogólnym systemem ruchów może prowadzić do nadmiernego nacisku przy rysowaniu i pisaniu, niechęci do pisania i innych działań, wymagających udziału motoryki precyzyjnej rąk, do problemu dysgrafii, a także może wpływać na rozwój mowy i nawyki komunikacji.

Odruch obejmowania - odruch Moro

Odruch utrzymuje się do 4 miesiąca życia; jeśli odruch pozostaje niezintegrowany przez 3-4 miesiące, wówczas nabiera on charakteru automatycznie reaktywnej i niekontrolowanej reakcji na bodziec zewnętrzny. W takiej sytuacji nawet neutralny bodziec może wywołać ten odruch, nieadekwatnie aktywizując tym samym tylne obszary mózgu i tłumiąc sam odruch.

Odruch Moro powoduje całościową koordynację ruchów ciała i kończyn w odpowiedzi na bodziec. W tej wzajemnej łączności zmiana położenia ruchu przebiega w dwóch fazach. Pierwsza - od środka ciała do peryferii (kończyny prostują się), jest to faza utraty oparcia i stałości, dezorientacja na poziomie ciała. Druga faza - od peryferii do środka (kończyny zginają się i zostają przywiedzione do środka), - jest to reakcja zbierania ciała w "kulę", zaciśnięcie ciała i regresja do pozycji płodowej jako reakcja ucieczki od bodźca. Przy opóźnionym rozwoju odruchu Moro można oczekiwać zauważalnego obniżenia zdolności do uczenia się, zablokowania myślenia dywergencyjnego. Częste stymulowanie tej reakcji prowadzi do rozwoju dezorientacji, obniżonej adaptacji, a na późniejszych etapach - do rozwinięcia się trudności w wyborze (opóźnionego wyboru), aż do niezdolności do podejmowania decyzji. Odruch także stymuluje rozwój reakcji obronnych typu "ucieczki w siebie", " zwijanie się w kokon". "Trauma" tego odruchu może kształtować u dziecka uczucie strachu (aż do fobii), nadmierną pobudliwość i aktywność ruchową. Odruch ten tworzy podstawę do rozwoju "Odruchu ochrony ścięgien", mającego związek z tworzeniem się wymiaru koncentracji.

Niezintegrowanie lub "trauma" tego odruchu może prowadzić do stosowania głównie schematu "przetrwania" w odpowiedzi na sytuacje stresowe (lęku przed nową informacją i nowymi okolicznościami życiowymi). Człowiek z niezintegrowanym odruchem Moro może być nadmiernie wrażliwy, skłonny do tworzenia fantastycznych obrazów i rojeń (ucieczka w marzenia). Jego schematy-zachowania mogą być oparte na nadmiernie emocjonalnych relacjach (dążenie do tworzenia "uczepiania się", zależności zamiast "zdrowych relacji").

Przy włączeniu odruchu Moro odbywa się pewne "rozerwanie" wymiaru