1) partie zdecentralizowane, oparte na zasadzie demokracji wewnętrznej - cechuje je autonomia organizacji terytorialnych i pozostawianie w gestii organizacji terenowych, lokalnych ważnych decyzji politycznych; zdarza się nawet gwarantowanie w statutach praw opozycji wewnątrzpartyjnej oraz wyposażanie organizacji lokalnych w prawo wysuwania kandydatów na przedstawicieli w drodze prawyborów - tzn. poprzez wybory dokonywane przez członków danej partii (np. w Stanach Zjednoczonych);
2) partie scentralizowane - cechuje je silne zhierarchizowanie struktury wewnętrznej i podporządkowanie organizacji terenowych i lokalnych organom (instancjom) centralnym, skupiającym w swych rękach prawie całą władzę organizacyjną.
1) partie rządzące - uczestniczące same lun w koalicji z innymi bezpośrednio w procesie
sprawowania władzy
2) partie opozycyjne - nie mają bezpośredniego wpływu na podejmowanie i realizację decyzji
państwowych; wyróżnia się opozycję parlamentarną i pozaparlamentarną. W niektórych państwach największa partia opozycyjna ma ustawowo określone uprawnienia w procedurze parlamentarnej np. \Melka Brytania
1) partie elitarne - liczą niewielu członków, ale za to bardzo aktywnych politycznie, nie posiadają
zawodowego aparatu partyjnego
2) partie kadrowe - składają się z niewielu, ale za to aktywnych świadomych członków
zorganizowanych wokół aparatu partyjnego, którym kierują fachowcy
3) partie członkowskie - dążą do organizacyjnej integracji członków w ramach swoich struktur i
stworzenia w ten sposób pewnej wspólnoty
4) partie masowe - dążą do objęcia swoim zasięgiem możliwie największej ilości osób i dlatego chcą
reprezentować różne interesy, tworzą formy organizacyjne mające poszerzyć ich bazę - np. organizacje zawodowe