ministrowie (sekretarze stanu) Są oni też wykonawcami woli prezydenta i kierownikami resortów, którzy nie tworzą jednak rady ministrów. Prezydent jest dowódcą armii, twórcą polityki zagranicznej i szefem partii z której kandydował w wyborach. Decyzje realizuje dzięki bezpośrednim funkcjom codziennego rządzenia (day-to-day govemmenl).
- separacja władzy ustawodawczej i wykonawczej - wynika z tego, że prezydenta powołuje się w powszechnych wyborach pośrednich (wyborcy wyznaczają elektorów a ci wybierają prezydenta). Parlament może więc reprezentować inną partię niż większość parlamentarna. Prezydent nie ma inicjatywy ustawodawczej, a parlament nie może zdymisjonować ministra ani prezydenta Ani prezydent ani sekretarz stanu nie mogą łączyć stanowiska z mandatem przedstawicielskim.
- wzajemna kontrola i równowaga - checks and baiances, prezydent ma prawo weta zawieszającego wobec ustaw i może wydawać rozporządzenia. Niektóre nominacje prezydenckie czy ratyfikacja mnów przez prezydenta wymagają zgody Senatu . Dzięki orędziom do Kongresu prezydent ma wpływ na kierunki jego prac, partia prezydenta dysponuje większością w obu izbach Kongresu Prezydent i ministrowie ponoszą odpowiedzialność konstytucyjną przed parlamentem (procedura i mocach memu -oskarżenie przez Izbę Reprezentantów' przed Senatem za naruszenie konstytucji, zdradę stanu lub ciężkie przestępstwo). Prezydent nie jest odpowiedzialny politycznie przed parlamentem i nie istnieje instytucja kontrasygnaty.
- pluralny system partyjny - nie możie być monopartyjności, warunkiem sine qua non jest istnienie legalnej zinstytucjonalizowanej opozycji.
W warunkach południ owoamerykańskich tak znaczna koncentracja władzy w monokratyemym organie może prowadzić do dyktatury jednostki, autoiytaryanu, rządów despotycznych.