Oprócz pracy najważniejszymi czynnikami są kapitał i ziemia. Kapitał rzeczowy obejmuje zasób wytworzonych dóbr wykorzystywanych do produkcji innych dóbr i usług. Różni się od ziemi tym, że jest wynikiem procesu produkcji. Ziemia jest czynnikiem produkcji dostarczanym przez naturę. Zarówno kapitał, jaki ziemia są aktywami. Kapitał zużywa się corocznie, ale można go odnowić poprzez nowe inwestycje. Ziemia nie podlega amortyzacji.
W długim okresie łączenia różnych czynników produkcji w różnych proporcjach mogą być dowolnie zmieniane, dla różnych rozmiarów produkcji wybór sposobu produkcji może być różny w zależności od techniki produkcji po opłaty tych czynników. Przy danej wielkości produkcji wzrost względnej ceny jednego czynnika skłoni przedsiębiorstwo do zmniejszenia stopniowo tego czynnika. Krzywa popytu na każdy czynnik produkcji pokazuje popyt zależny od wielkości fizycznego produktu krańcowego czynnika utargu końcowego , jaki przedsiębiorstwo uzyskuje ze sprzedaży dodatkowej jednostki produktu.
Różnica między tymi trzema czynnikami wynika z szybkości zmiany ich podaży. Podaż ziemi w całej gospodarce jest stała nawet w długim okresie. Im wolniejsze tempo dostosowań, tym bardziej bieżące decyzje muszą uwzględniać ile powinna wynosić dzisiejsza cena dóbr kapitałowych.
W praktyce bardzo często przedsiębiorca wnosi do działalności gospodarczej obok wynajętych również własne czynniki produkcji tj. własną ziemię, kapitał i pracę, przy czym nie zawsze znajduje to odzwierciedlenie w kalkulacji kosztów. W tej sytuacji, co stanowi część, co stanowi formalnie zysk przedsiębiorcy jest ukiyta rentą, procentem i płacą.
Na podstawie bibliografii:
R. Milewski „Elementarne zagadnienia ekonomii” D. Begg „Mikroekonomia”