102928

-przest zew zwykła

-peryferyjnosc

-przestrzeń wewnętrzna -przestrzeń święta, centrum

Człowiek religijny chce zawsze przebywać w centrum. Motywem jego pragnienia jest chec bycia w tym co rzeczywiste. W świętym środku, dzięki hierofanii, lacza sie wszystkie płaszczyzny rzeczywistości (niebo-ziemia)

Czas zwykły, świecki jest zbiorem następujących po sobie homogenicznych momentów. Na skutek hierofanii ulega rozdarciu i powstaje czas mityczny, nie posiada on charakteru przemijania, jest on raczej pewnego rodzaju cykliocznie pojawiającym sie stanem w którym istnieją wieczne prazdazenia stanowiące wzorec dla wszystkiego, co wydarza sie w sferze profanum. Odchodzenie od mitycznego przezywania czasu jest tym samym co oddalenie sie od środka - pogrążeniem w nicosc a tego człowiek pier nie lubi.

Mit wiarze sie z ontologia, mówi jedynie o rzeczywiwstosciach, o tym co stało sie rzeczywiwscie, co sie w pełni przejawiła Chodzi o rzeczywistości sakralne gdyż tylko sacnrm jest par exellence rzeczywiste. Czynności które czerpią swój sens ze sfery swietej ulegaja rytuałizacji.