103261

trzy prawa f. galtona.

F. Gal ton sformułował trzy zasady: 1.) niezmienności - wzoiy linii papilarnych powstające między 100 a 120 dniem życia płodowego nie zmieniają się zasadniczo przez całe ludzkie życie, aż do zgonu i rozkładu zwłok; 2.) nieusuwalności, trwałości - linie papilarne są nieusuwalne i ciągle się regenerują, jeżeli poważnemu uszkodzeniu nie uległa skóra właściwa; 3.) niepowtarzalności, indywidualności - brak możliwości, by jeden i ten sam wzór linii papilarnych wystąpił u dwóch różnych osób.

Podstawa wzoru. Delta.

Podstawę wzoru stanowi w jego dolnej części poziomy układ linii papilarnych, pokrywę zaś kształtują linie papilarne tworzące luki w górnej części wzoru. Centrum czyli jądro wzoru tworzy termin wewnętrzny. Deltę tworzą linie papilarne przebiegające równolegle i rozchylające się w pewnym punkcie na kształt lejka. Obejmują one część centralna wzoru czyli rdzeń. Deltę określa się jako konfigurację linii papilarnych możliwych do wpisania w trójkąt, jest ona zarazem elementem mającym istotne znaczenie przy odróżnianiu poszczególnych wzorów linii papilarnych. Punkt wyznaczony w obrębie delty stanowi termin zewnętrzny. Linia, odcinek powstała w wyniku połączenia obu terminów, zewnętrznego i wewnętrznego nazywany jest linią Galtona, natomiast liczba przecięć przez nią elementów linii papilarnych składa się na wartość zwaną indeksem. Rdzeń czyli rysunek wewnętrzny jest najbardziej bogatą i różnorodną częścią wzoru, gdyż składają się na niego linie tworzące charakterystyczne kształty najczęściej pętlice, koła, luki, owale spirale i elipsy.

MINUCIE.

Linie papilarne mają charakterystyczne dla siebie elementy budowy, zwane minucjami. Tworzą je różne układy linii ciągłycli, ich początków i zakończeń oraz odcinków i kropek. Istnieje szereg klasyfikacji minucji. F. Galion (1892) wyróżnił następujące typy minucji: rozwidlenie, zakończenie, wysepka i oczko. £. Locard (1949) zaproponował klasyfikację obejmującą 13 typów minucji, które z niewielkimi modyfikacjami wykorzystywane są obecnie jako podstawowe cechy identyfikacyjne . YV Polsce szerokie badania nad minucjami przeprowadził Cz. Grzeszyk, który wyróżnił 21 typów minucji i obliczył częstotliwość ich występowania. Zdecydowanie najczęściej występującymi minucjami są początki i zakończenia, które razem stanowią blisko 58% wszystkich minucji. Drugą grupę często występujących minucji stanowią pojedyncze rozwidlenia i złączenia - 18,47%. Odcinki i punkty stanowią 11,21%, styk boczny-4,20%, haczyki-2,50%, pojedyncze Oczka-2,16%, linia przechodząca - 1,60%, a pojedynczy mostek - 0,69%. Wszystkie wyżej wymienione typy minucji stanowią łącznie 98,79% minucji. Pozostałe typy minucji występują niezwykle rzadko. Innymi typami minucjami są złączenia i rozwidlenia podwójne, trójnóg, skrzyżowanie, złączenie i rozwidlenie potrójne, oczko podwójne, mostek bliźniaczy oraz minucja typu M. Minucje są najbardziej charakterystycznymi cechami ukształtowania linii papilarnych w wyniku czego są najbardziej diagnostycznymi właściwościami poszczególnego rysunku linii papilarnych. To właśnie minucje umożliwiają na dokładne odróżnienie określonych odbitek pobranych od różnych osób.