100999

ZASADY PRAWNE w orzecznictwie Sądu Najwyższego.

Ustawa o Sądzie Najwyższym z dn 23 listopada 2002 Zgodnie z art.l pkt.l ustawy, Sąd Najwyższy jest organem władzy sądowniczej powołanym do wymiaru sprawiedliwości. Jednym z podstawowych zadań SN w tym zakresie jest podejmowanie uchwal rozstrzygających zagadnienia prawne. Art.59 stanowi, iż jeśli rozpoznając kasację lub inny środek odwoławczy SN będzie miał w-ątpliwości co do wykładni prawa, to może odroczyć rozpoznanie sprawy i przedstawić zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów tego Sądu. Skład siedmiu sędziów orzeka również w przypadku, gdy w orzecznictwie sądów powszechnych, wojskowych lub Sądu Najwyższego ujawnią się rozbieżności w wykładni prawa (por. art.l pkt.l: SN ma zapewniać w ramach nadzoru zgodność z praw^rem oraz jednolitość orzecznictwa sądów pow^rszecluiych i wojskowych). Art. 61 §2 głosi, że w przypadku, gdy znaczenie dla praktyki sądowej lub powaga występujących wątpliwości to uzasadniają, skład siedmiu sędziów może zagadnienie prawne przedstawić składowi całej izby, a izba - składowi kilku izb, albo pełnemu składowi Sądu Najwyższego. Stąd art.61 §6 brzmi: „Uclwvaly pełnego składu SN, składu połączonych izb oraz składu całej izby z chwilą ich podjęcia uzyskują moc zasad prawnych. Skład siedmiu sędziów może postanowić o nadaniu uchwale mocy zasady prawnej".

Zasady prawne są formalnie i prawnie wiążące dla wszystkich składów i izb Sądu Najwyższego. Pełnią one w^ażną, pozytywną rolę w orzecznictwie, gdyż warunkują jego ujednolicenie. Choć zasady prawne nie wiążą fonnalnie sądów powszechnych i wojskowych (nie ma przepisu, który nakładałby obowiązek orzekania zgodnie z tymi zasadami), to uchwały podejmowane przez SN oddziałują na orzecznictwo sądów niższych. Wynika to z wysokiej judykatiuy Sądu Najwyższego.