104329

b) niewiadoma pytania (aspekt przedmiotu, który nie jet nam znany- to nasz x; zakres niewiadomej pytania to klasa elementów, które można wstawić za x w pytaniach dopełnienia)

PYTANIU TOWARZYSĄ:

-czynności konceptualizacyjne -czynności kategorializacyjne -czynności motywacyjne

Krysztofiak mówi, ze pytania prowadzą do generowania opisu i wnioskowań, są przyczyną i bodźcem czynności wnioskowania. Pomiędzy zdaniami zachodzą związki logiczne. Jedne pytania wiążą za sobą inne.

Poprawność stawiania pytań: pytanie musi być: rozstrzyga!ne. sensowne, trafne.

mespiŁecŁue.

-Pytanie rozstrzygalne zakłada, że mamy metodę, dzięki której rozstrzygamy o prawdziwości lub fałszu odpowiedzi. Mogą być pytania nierozstrzygalne

a) logicznie- brak metody

b) fizycznie- mamy metodę, ale zastosowanie aplikacji takiej metody jest niemożliwe ze względu na naszą ograniczoność fizyczną- nie mamy dostępu do wszystkich miejsc na ziemi -Pytanie sformułowane na bazie danej koncepcji musi być niesprzpczne. bo posiada treść tej koncepcji- zadanie pytania jest częścią danej teorii.

-Pytania i odpowiedzi muszą być zasadne, musi istnieć racja stawiania pytania.

Stanowisko scjentystyczno-pozytywistyczne głosi, ze pytania filozoficzne są bezsensowne bo nie mają podmiotu odniesienia, są nierozstrzygalne logicznie i niezasadne, np. Jaka jest natura materii?

EROTETYKA- in. logika pytań, jet młodym działem logiki formalnej. Podstawy dał jej Aidukiewicz. rozwinął ją T. Kubiński, Zbyszko z Bogdańca (żartuję- Leszko z Zielonej Góry), Wiśniewski z Poznania.

Niejaki Szwed Aqvist opiera logikę pytań na nieklasycznych rachunkach funkcyjnych. Uważa pytania za specjalnego rodzaju rozkazy- zaspokajające wiedzę. Np. niech „p” będzie dowolnym zdaniem oznajmującym. Zdaniu pytającemu „czy p” odpowiada rozkaz „niech tak będzie, że wadomo, że „p” lub wiadomo, że „nieprawda, że p”.

Jest wiele koncepcji, jedni logicy uważają, że pytanie jet właśnie zdaniem rozkazującym, inni, że to specjalne zdania oznajmujące...a niektórzy mówią, że w ogóle nie są wyrażeniami językowymi.

DEFINICJE (nie ma definicji definicji)

Definicje mają funkcję objaśniające, to narzędzia w porozumiewaniu się.

Definiując nadajemy przedmiotom pewne własności. Tak jak przy pytaniu konstytuują końceptualizację. O nauce możemy mówić później, wykazuje ona relacje między własnościami tj. siła, ruch, masa (są to konceptualizacje rzeczy materialnych). Prawa nauki badają parametry.

Definicje to pewne formuły, które konstruują pewne cele. CELE DEFINIOWANIA:

1.    uściślanie sensu wyrażeń np. ssak- wymieniam wszystkie znane mi ssaki

2.    projektowanie sensu wyrażeń, nowe słowo- nowy sens wyrazu np. subegzystencja-istnicnie fikcyjne rzeczy, podświadomość Freuda

3.    regulacja sposobów użycia wyrażeń np. Miłość istnieje. Jest zdaniem nie poprawnym. Tarski jak wiemy zajmował się „prawdą”. Twierdził, ze zdanie jest p/f w określonym świecie.