AT_k = gmK, gdzie g jest współczynnikiem osmotycznym Bjerruma. Wzór w tej postaci nie nadaje się do wyznaczania masy molowej substancji rozpuszczonej. Ponad to ani substancja rozpuszczona, ani rozpuszczalnik nie mogę ulegać w roztworze dysocjacji.

2. Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia było albo wyznaczenie stałych dimeryzacji kwasów octowego lub fenylooctowego albo jedynie zaobserwowanie zjawiska obniżenia temperatury krzepnięcia roztworu w stosunku do temperatury krzepnięcia czystego rozpuszczalnika i zależności tej różnicy od stężenia molarnego roztworu.

3.    Zadane parametry

We wszystkich doświadczeniach rozpuszczalnikiem był benzen, dla którego stała krioskopowa K wynosi 5,10 [Kmol^łkg], roztworem wzorcowym roztwór undekanu w benzenie o stężeniu 0.1 lub 0,2 [molkg *]• Stałą dimeryzacji wyznaczano albo dla kwasu octowego (M_t = 60 g/mol) albo dla kwasu fenylooctowego (M, = 136,15 g/mol).

4.    Sposób wykonania ćwiczenia

Podczas wykonywania doświadczeń używany był krioskop firmy Knauer i podłączony do niego rejestrator. Pierwszą czynnością było zawsze przygotowanie pomiaru - ustalenie linii zerowej benzenu, czyli położenia na skali odpowiadającego temperaturze krzepnięcia benzenu.

Pierwszy pomiar dotyczył substancji wzorcowej - roztworu undekanu w benzenie o dokładnie znanej molarności.

Następne pomiary wykonywano albo dla rozcieńczonych roztworów undekanu w benzenie albo dla przygotowanych wcześniej roztworów kwasu o molarności teoretycznej m„*„**„.

5. Wyniki pomiarów

W przypadku, gdy badano tylko roztwory undekanu w benzenie o różnym stężeniu obliczenia ograniczały się do wyliczenia AT teoretycznego

AT_t ⁼ Km_roswo._u

i porównania go z wartością AT wyliczoną z wychylenia pisaka rejestratora połączonego z krioskopem AT^k. * AT****.¹ (wychylenie • stopień tłumienia) p,**,/(wychylenie • stopień tłumienia)

wzorca

a także do porównania teoretycznej molarności roztworu z wartością molarności obliczoną na podstawie pomiaru kriometrycznego

ATpr^bki — K • m próbki “* m procki ⁼ AT próbki / K.

2