107308

Koncepcja przemysłu kulturalnego Horkheimera i Adomo: teoria krytyczna jako typ postawy określonej przez doświadczenie liistoryczne i sąd egzystencjalny; poj. rozumu instrumentalnego i

rozumu komunikacyjnego; charakterystyka przemysłu kulturalnego jako producenta kultury masowej

Przemysł kulturalny wg Horkheimera i Adomo

—    dobra kultury produkowane są tak, jak wszystkie inne dobra

—    cel —» zysk.

—    segmentacja rynku wg „cynicznych chęci zysku”

—    produkcja na zasadzie linii produkcyjnej (książki, płyty...)

—    silna krytyka kult. popularnej - ich zdaniem kultura powinna być elitarna

—    krytyczny stosunek do cynicznego traktowania działań art. dla zysku

Teoria krytyczna: Wszystko jest produktem społecznym i historycznym. Fakty określane przez

zbiorową praktykę społeczną, która wytworzyła narzędzia pojęciowe.

dośw. historyczne: konformizm robotników, faszyzm, antysemityzm, stalinizm.

tcchnokratyzacja

świadomości, upolitycznienie świadomości

sąd egzystencjalny nie musi być tak jak jest. Ludzie są zdolni do zmiany bytu. rozum instrumentalny opiera się na efektywności, zysku, skuteczności rozum komunikacyjny śluzy komunikacji z ludźmi, artykulacji dążeń, potrzeb.

Cechy przemysłu kult.:

—    przyczynia się do totalnej ideologizacji

—    dostarcza masom gotowy obraz świata

—    dławi każdy protest skierowany przeciw niemu

—    pozorna rożnorodność, ale bezw zględna jedność

—    wykluczenie nowości, powtarzalność, schematyczność, dominacja efektu

—    obiektem jest klient, a nie w ładza

—    zmusza do łączenia sztuki niskiej i wysokiej (co za bełkot)

—    stwarza katalogi tego, co zakazane i tolerowane

—    rozrywka = władza, rozrywka przemyca codzienność, jest jej przedltćeniem, wiec to tylko złudzenie rozrywki (ke?!)

—    nadaje kulturze charakteru reklamy

—    brak indywidualizmu, uczenie skojarzeń, pozbywanie się własnych

—    kategoryczny imperatyw - powinieneś się dostosować