109410

I. Wstęp

Polimery, inaczej tworzywa sztuczne to związki chemiczne złożone z powtarzających się jednostek - monomerów. Pierwsze z polimerów powstały w oparciu i tworzywa naturalne, np.

0    kauczuk syntetyczny. Proces powstawania polimeru to polimeryzacja i podczas niej monomery łączą się, po czym otrzymujemy dwa rodzaje tworzyw sztucznych. Pierwszymi z nich są to tworzywa termoutwardzalne, kształt nadaje się im podczas pierwszego utwardzania i nie można ich stopić i przekształcić ponownie. Innym typem polimerów to tworzywa termoplastyczne, które mogą być wielokrotnie topione i formowane, np. polichlorek winylu (PCV) (Puszyński, 2012).

Jednym z największych sukcesów w dziedzinie tworzyw sztucznych są tworzywa przewodzące prąd elektryczny, np. pod wpływem ciśnienia. Polimery dzisiaj spotykamy wszędzie: od sztucznych stawów biodrowych po kombinezony astronautów (Puszyński, 2012).

II. Część doświadczalna

2.1.    Rozpoznawanie polimerów

2.1.1.    Metodyka

Otrzymane próbki palono w płomieniu palnika, nad próbką PCV podczas spalania trzymano zwilżony papierek wskaźnikowy. Na podstawie obserwacji identyfikowano badane tworzywa.

2.1.2.    Obserwacje

Niebieskie tworzywo paliło się kopcącym płomieniem, kawałek gumoleum było samogasnące i papierek zabarwił się na czerwono, białe tworzywo kopciło się, a przezroczyste kopciło i kapało.

2.1.3.    Interpretacje

Każde z tworzyw miało charakterystyczny zapach podczas spalania. Niebieskie prawdopodobnie jest politereftalanem etylenu i ma zastosowanie, jako butelki i sztuczne włókna, jest to tzw. PET. Gumoleum wyrabia się z polichlorku winylu i podczas palenie wytwarzał się chlor. Biała próbka jest natomiast poliestrem, który nie wytwarza charakterystycznego zapachu hiacyntów. Ostatnim tworzywem przeznaczonym do badania był przezroczysty kawałek polipropylenu, który jest składnikiem foli i kształtek.

2.1.4.    Wnioski

Dzięki tworzywom sztucznym można ułatwić codzienne funkcjonowanie. Polimer z jakim mamy do czynienia można określić w łatwy i szybki sposób.

2.2. Polimeryzacja

2.2.1.    Metodyka

Na szkiełku mikroskopowym umieszczono po jednej stronie za pomocą zapałki dwie krople żywicy epoksydowej. Drugą zapałką obok umieszczono kroplę utwardzacza. Obydwie substancje zmieszano dokładnie i poddano działaniu ciepła z palnika w celu przyspieszenia reakcji.

2.2.2.    Obserwacje

Żywica twardnieje bardzo szybko, tworząc na szkiełku gładką powierzchnię.

2.2.3.    Interpretacja

Podczas doświadczenia nastąpiła polimeryzacja żywicy.

2.2.4.    Wnioski

Otrzymane tworzywo to duroplast, który jest tworzywem powstałym z żywicy epoksydowej

1    utwardzacza. Duroplasty są trwałymi i twardymi materiałami, lecz równocześnie są kruche i niemożliwe do ponownego formowania.