109501

2.    roślinożemość polega na ogól na zjadaniu całych roślin, a więc oznacza całkowitą śmiertelność (nie uszkodzenie)

3.    wraz ze wzrostem wielkości ciała, tempo reprodukcji spada, rośnie czas generacji i reakcje demograficzne następują z coraz większym opóźnieniem w stosunku do zmian w środowisku.

Biocenoz;) pelagiczną jest NKUSTON.

BIOCENOZY LITORALU — zespoły litoralu jeziornego:

1.    emdopsanimon i epipsammon

PS AM MON to zespól organizmów zasiedlających piaszczyste podłoże w strefie litoralu, przede wszystkim wrotki.

•    biocenoza psammonu opracował Jerzy Wiszniewski - stosunkowo dobrze znamy funkcjonowanie biocenozy psammonu

Psammon zasiedla 3 strefy areału:

•    Hydroarcnal - strefa stale zanurzona

•    Hygroarenal - strefa okresowo obmywana falami

•    Euarenal - strefa o stale osuszanej powierzcluii i wilgotnych warstw głębszych Czynniki fizyczno — chemiczne w arenalu:

•    W - wilgotność powietrza 1 cm nad powierzchnią piasku plaży

•    (>2 - koncentracja tlenu w wodzie interstycjalnej

•    U - zapotrzebowanie na tlen

•    Tw - twardość wody

•    A - zagęszczenie glonów

•    R - zagęszczenie wrotków Organizmy psammonu:

•    orzęski (większość bardzo drobna, są też większe, które chodzą)

•    niesporczaki

•    wrotki

•    brzuchorzęski

•    nicienie

•    najwięcej jest orzęsków, najmniej brzuchorzęsków

•    w hydropsammonie są jeszcze wioślarki (ale tylko tam)

•    zespoły psammonu są znacznie obfitsze niż zespoły pelagiczne Gatunki dominujące: hydropsammon dzielimy na górną warstwę piasku -epihydrosammon, wchodzą tu organizmy ściśle związane z tym siedliskiem oraz organizmy, które unikają piasku (raczej są one przyzwyczajone do życia w wodzie), można powiedzieć, że to taki ekton. Wrotki koncentrują się przede wszystkim w epihydroareanale. Pennak (1951) uważał, że w psammonie występują wszystkie grupy troficzne.

2.    epilitom - organizmy żyjące na powierzclini kamieni lub skal; przede wszystkim są to glony. Specyficzna cecha siedliska: funkcjonowanie organizmów w dużej mierze zależy od zakłóceń. Jeśli nie ma zakłóceń to kamienie silnie obrastają i tworzy się tzw. mata. Im starsza mata tym czynnik łatwiej wywołuje zakłócenia. Na matach żerują różne organizmy, np. racicznica, rozdeptka (Theodoxus).

3.    endopelon i epipelon - słabo poznane siedliska; Pelon - zespoły orgamzmów związanych z mułem. Epi - z powierzclimą mułu, Endo - z wnętrzem mułu. Bardzo dużo glonów, które tworzą płaty (maty, film). W pelonie jest spora liczba gatunków' nie spotykanych w innych siedliskach (np. ameby, difflugia). Obecnie również wirki, Asellus aąuaticus»Harpacticoida, oczliki, kiełże i ośliczki.