są ograniczone, ponieważ strzemiona zawsze muszą pizenosić co najmniej 50% siły tnącej.
Praktycznie wystarcza odgięcie jednego pręta, a w przypadku bardzo dużych sil tnących (I, rzędu ponad 5 d) - dwóch. Czasami korzystne jest odginanie prętów ze względu na ujemne momenty. Należy przy tym zwrócić uwagę, aby pręt znalazł się tam już w odległości 0,5h-Hb,netto, przed miejscem, gdzie jest niezbędny obliczeniowo.
Pręty zbrojenia górnego mogą być kotwione w przęśle. Z praktycznego punktu widzenia dwa górne pręty przechodzą przeważnie przez całą rozpiętość belki, a pozostałe są kończone w odległości 0,5h+lb,netto, od miejsca, gdzie przestają być niezbędno obliczeniowo, lecz nie mniej niż 0,5 z ctg 0. W przypadku kotwienia prętów w belkach zamocowanych w murze (wsporniki) - należy je przedłużyć poza lico podpory na długość 0,3 h+lb.netto. Przeważnie wymaga to zaginania prętów.
Jeżeli wysokość belek przekracza 700 mm lub użyto do zbrojenia prętów o fi > 25 mm, to w belce musi znajdować się zbrojenie przypowierzchniowe (przeciętnie fi 8 co 250 mm).