^ro

A - pole przekroju poprzecznego wyrobiska, m^,

B - obwód wyrobiska, m,

L - długość wyrobiska, m,

^cPa - właściwa pojemność cieplna powietrza suchego, c_pa =1005 J/ (kg K), _ty. - stnimień masy powietrza suchego, kg/s.

lila

Zależność (1) nie uwzględnia pizyrostu temperatuty powietrza w wyrobisku od dodatkowych źródeł ciepła. W metodzie J. Vossa przyrost temperatury powietrza w wyrobisku wywołany ismieniem dodatkowych (zewnętiznych) źródeł ciepła wyznacza się osobno i dodaje do wartości wyznaczonej z zależności (1). W tym celu określa się jaka część eneigii danego źródła ulega zamienianie na ciepło. Następnie wyznacza się przyrost entalpii powietrza idący na podwyższenie temperatury na termometrze suchym, a z niego szukany przyrost temperanuy powietrza na tym termometrze.

Chcąc wyprowadzić zależność pozwalającą prognozować temperaturę powietrza na końcu wyrobiska, gdy znamy jego parametry w przekroju wlotowym, wychodzimy z bilansu energii zestawionego dla odcinki bocznicy ograniczonego dwoma nieskończenie blisko siebie leżącymi przekrojami, oddalonymi między sobą o element drogi równy ds (rys. 1). Przyjmuje się ponadto, że element wyrobiska między tymi pizekrojami jest osłonięty osłoną diatermiczną, tj. osłoną przepuszczającą masę i eneigię.

Rys. 1. Bilans energii w elemencie wyrobiska

Bilans ten. przy uwzględnieniu oznaczeń przyjętych jak na rys.l. ma postać:

E,da+Q_la+Q_a = Erwa    ^

gdzie:

- strumień eneigii powietrza suchego w przekroju dopływu (d), W,

£_rwa - stnimień eneigii powietrza suchego w przekroju wypływu (w), W, q - stnimień ciepła dopływający do powietrza od źródeł zewnętrznych, W,

2