110013

1.    Cel ćwiczenia laboratoryjnego

Celem ćwiczenia laboratoryjnego nr 2 jest:

•    wyznaczenie strumienia objętości i strumienia masy powietrza w wyrobisku korytarzowym,

•    wyznaczenie strumienia objętości i strumienia masy powietrza w rurociągu,

•    cechowanie anemometriL

2.    Wstęp teoretyczny

Pomiar strumienia objętości powietrza lub strumienia masy jest pomiarem złożonym. Strumień objętości powietrza w wyrobisku korytarzowym wyznaczamy znając wymiary geometryczne rozpatrywanego wyrobiska (pole przekroju poprzecznego) oraz średnią prędkość przepływającego strumienia powietrza. Znając dodatkowo gęstość przepływających gazów możemy wyznaczyć Strumień masy Ł>9wkUza W wyrobisku korytarzowym.

Do pomiaru prędkości przepływu powietrza w wyrobiskach korytarzowych dużą przyrządy zwane anemometrami. Anemometry są urządzeniami mechanicznymi i dzielą się na:

•    obrotowe (rotacyjne),

•    wychyleniowe.

Na ćwiczeniach korzystaliśmy wyłącznie z anemometrów obrotowych (rotacyjnych), skrzydełkowych, ponieważ jest to grupa urządzeń powszechnie stosowanych w wentylacji kopalń. Zasadniczym elementem tych przyrządów jest wirnik z płaskimi łopatkami zwanymi skrzydełkami. Anemometry mechaniczne wyposażone są w element do pomiaru prędkości kątowej, zwany tachometrem. Miarą prędkości przepływu gazu jest liczba obrotów wirnika w jednostce czasu.

Do określania prędkości średniej w przekroju wyrobiska, w przypadku przepływu ustalonego, najczęściej stosuje się metody:

•    trawersu ciągłego - do pomiarów używa się anemometrów z mechanizmem zegarowym, uruchamiającym i zatrzymującym licznik, czas ten jest stały i wynosi na ogół 60 sekund; w tym czasie należy wykonać pomiar prędkości wodząc (trawersując) anemometrem po przekroju wg jednej z metod (równoległa, zygzakowata, równoległa uproszczona,

•    trawersu punktowego przekrój wyrobiska dzieli się za pomocą sznurka lub drutu na n powierzchni cząstkowych o jednostkowych polach; w środku każdej powierzchni jednostkowej mierzy się prędkości V; prędkość średnia w przekroju oblicza się ze wzoru:

n

n

[m/s]

(2.1.)