111008

Pojęcie ł status prawny rzek międzynarodowych - Dunaj, Ryn.

Rzeka międzynarodowa to recka odpowiadająca pewnym kryteriom międzynarodowym:

1)    Musi przepływać lub rozgraniczać terytoria co najmniej dwóch państw

2)    Powinna być rzeką żeglowną lub spławną, która bezpośrednio lub za pośrednictwem innej rzeki uchodzi do morza

Podstawą prawną dla ustanowienia reżimu rzeki międzynarodowej jest umowa międzynarodowa. Proces umiędzynaradawiania rzek został zapoczątkowany jeszcze w 1648 r. podczas porozumień westfalskich. Konkretne postanowienia w tym zakresie zawarto jednak dopiero w akcie końcowym Kongr esu Wiedeńskiego w 1815 r. kiedy zostały umiędzynar odowione recki zachodnioeuropejskie:

a)    Men

b)    Ren

c)    Skalda

d)    Moza

e)    Mozela 0 Neckara

W 1856 r. na Kongresie Paryskim status rzeki międzynarodowej uzyskał Dunaj.

Rzeki afrykańskie Kongo i Niger zostały umiędzynarodowione podczas Kongresu Berlińskiego (1878 i 1885 r.). Rzeką międzynarodową jest Amazonka (tr aktat amazoński z 1978 r.).

Indus uzyskał status rzeki między narodowej na podstawie umowy zawartej między Indiami i Pakistanem w 1960 r.

Najważniejsze rzeki Europy Ren i Dunaj uzyskały także odmienne, nowe podstaw)' traktatowe.

Status prawny Dunaju reguluje konwencja belgradzka z 1948 r.

Status prawny Renu był najpierw uregulowany w konwencji z Moguncji w 1831 r., a następnie konwencją z Mannheim z 1868 r., która została zrewidowana w istotny sposób w 1963 r. i uzupełniona w 19^6 r.

Odra uzyskała status recki międzynarodowej w 1919 r. na mocy Uaktatu wersalskiego.

Korzystanie z rzek międzynarodowych wiąże się z powołaniem do życia Komisji Rzecznej.

Mówi się w związku z tym o 2 stopniach umiędzynarodowienia rzeki:

1)    Polega na tym. że w skład Komisji Rzecznej wchodzą tylko państwa nadbrzeżne.

2)    Dochodzą także przedstawiciele ituiych państw.

We współczesnym pr awie międzynarodowym wykorzystywane są także inne możliwości, które wiążą się z użytkowaniem rzek międzynarodowych, są kottwaicjc dotyczące nieżeglownego wykorzystania i ochrony cieków wodnych.

Konwencją, która miała kompleksowo irregulować żeglugę na rzekach międzynarodowych była konwencja barcelońska z 1921 r. Była to koitwencja o stosunkowo niewielkim zakresie obowiązywania.