114875

-    bądź jeśli dostawca korzysta z stacji dosylowej/satelity zlokalizowanej na terytorium RP,

-    albo korzysta z łącza satelitarnego RP).

Zgodnie z treścią ustawy prawo do rozpowszechniania programów telewizyjnych i radiowych przysługuje:

-jednostkom publicznej radiofonii i telewizji

-    osobom fizycznym

-    osobom prawnym

-    osobowym spółkom handlowym (które uzyskały koncesję albo wpis do rejestru)

Rozdział określa też zakres stosowania ustawy ze względu na ilość odbiorców, obręb nadawania czy sposobu nadawania Przykładowa program telewizyjny nadający w małym bloku nie będzie obejmowany przez tę ustawę.

Do rozpowszechniania programów' radiowych i telewizyjnych stosuje się przepisy praw^ła prasowego (o ile ustawa nie stanowi inaczej).

W tym rozdziale ważny jest też ar tykuł 4, który jest swojego rodzaju słowniczkiem, czyli jak poszczególne kwestie rozlanie ustawa Tak więc w slowiuczku możemy dowiedzieć się, jak ustawa rozumie np : usługę medialną, audycję, nadawcę, czy reklamę.

Rozdział 2:

Poświęcony jest KRRiT (zadania, skład, kadencja, etc ), która była już omawiana na wcześniejszych zajęciach także pod kątem tej ustawy, więc nie ma sensu tego powtarzać.

Rozdział 3:

Dotyczy programów radiowych i telewizyjnych Rozdział ten mówi o odpowiedzialności nadawców za treść programów, obowiązku łatwej identyfikacji programu i nadawcy (nazwa, adres siedziby, dane kontaktowe). W tym rozdziale mow'a też o obowiązkach czasowych czy jakościowych, nałożonych przez dostawców, typu:

-    min. 33% czasu nadawania programów wytworzonych pierwotnie w języku polskim, i min. 33% programów słuchowo - muzycznych wykonanych w języku polskim