- procedura sprawdzająca
- ma zasięg indywidualny w przeciwieństwie do aktów delegowanych
- Jednolite warunki wykonywania aktów wykonawczych
- powoływani decyzją KE, jak jest sprawa, to KE pisze, że potrzebuje powołać grupę ekspercką: praktyk wieloletni, uprawnienia, rozmowa kwalifikacyjna, ktoś Jest przyjmowany lub nie, 5-7-12, fachowcy merytorycznie, którzy pomogą rozwiązać to, zwrot kosztów podróży, bardzo pomocne działanie
- prawo pochodne, prawo instytucjonalne, prawo drugiego stopnia TL (1 grudnia 2009 wchodzi w życie)
-wyróżnił prawo prawodawcze (prawotwórcze), prawo delegowane, prawo wykonawcze -przed TL w ramach prawa pochodnego nie było żadnej hierarchii
(prawotwórcze) - rozporządzenia, dyrektywy i decyzje;
-I procedura tworzenia tego prawa - procedura zwykła - inicjatywę prawodawczą ma tylko KE; prawo stanowi Rada UE z PE (wspólnie); po TL do procesu tworzenia prawa włączone zostały parlamenty narodowe, tzn. parlamenty narodowe mogą się wypowiedzieć na temat projektu opracowanego przez KE (parlamenty mają na zajęcie stanowiska 8 tygodni); stanowisko parlamentów jest wyrazem zasady pomocniczości; każdy parlament ma dwa głosy i jeśli w ciągu tych 8 tygodni co najmniej 1/3 głosów wniesie sprzeciw to Rada UE z PE muszą przeanalizować protest ale nie mają obowiązku uwzględniania go; jeśli zbierze się większość głosów przeciwnych projektowi Rada UE i PE muszą zająć się sprawą poważniej, jeśli nie będą chcieli uwzględnić ten protest albo udowodnić, że wersja którą przyjmują jest zgodna z prawem UE i nie narusza zasady pomocniczości; jeśli takie uzasadnienie nie spodoba się parlamentom krajowym mogą one zaskarżyć Radę UE i PE doTS UE -II procedura tworzenia tego prawa - procedura specjalna - w tej procedurze parlamenty krajowe także mogą interweniować (jak w procedurze zwykłej); inicjatywy prawodawczej nie ma tu KE (po TL); inicjatywę prawodawczą mają państwa członkowskie (1/3), PE, Rada UE, Sąd Obrachunkowy, TS UE, EBC, Europejski Bank Inwestycyjny; rozstrzyga Rada UE z udziałem PE albo PE z udziałem Rady UE; jeśli obszar spraw dotyczy PE to wtedy PE z udziałem Rady UE, jeśli obszar spraw dotyczy Rady UE to odwrotnie; preferowany jest kompromis ale nie jest bezwzględnie konieczny; jeśli nie ma kompromisu a Rada UE rozstrzyga to PE może zablokować akt prawny jeśli się zbierze w parlamencie zbierze większość kwalifikowana ; jeśli PE rozstrzyga to Rada UE może zablokować akt tylko jeśli w jej obrębie będzie jednomyślność
-procedura kładki - Rada Europejska może postanowić aby przenieść sprawę z procedury specjalnej do procedury zwykłej nawet w okresie jej trwania; oznacza to że KE może wnieść własny projekt inicjatywy zmieniając poprzedni; w Radzie Europejskiej musi być jednomyślność żeby przenieść sprawę z procedury specjalnej do zwykłej;
rozporządzenia, dyrektywy i decyzje; prawo delegowane wydaje KE -w przepisach końcowych aktu prawodawczego może być zawarta delegacja (upoważnienie) do wydania przez KE aktu delegowanego;
-w delegacji mówi się o tym co KE ma uregulować i w jakich granicach;
-Rada UE i PE w tej delegacji zastrzegają sobie termin do wniesienia protestu;
-KE wydaje decyzję/rozporządzenie/dyrektywę