115809

AMIN OPLASTY-tworzywa sieoujące (UF, MF). FENOPLASTY-tworzywa sieciująoe (PF).

WYTŁACZANIE

WYTŁACZANIE- proces technolog tany formowania półproduktów lub gotowych wyrobów polegający na wciskaniu uplastycznionego tworzywa dyszą wytłaczarki, która nadaje gotowy kształt formowanemu przekrojowi. Dysza znajduje się w głowicy wytłaczarki, do której ślimak podaje uplastycznione tworzywo.

WYTŁACZARKA -maszyna w której przebiega proces wytłaczania. Jej zadane polega na dostarczeniu do głowcy odpowiednio ujednorodnionego tworzywa - przy określonym natężeniu przepływu (wydajność procesu), ciśnieniu i temperaturze. Wytłaaarka składa się z układu napędzającego (silnika, przekładni), układu uplastyaniającego (zasobnika, cyindra, ślimaka, grzejników, wentylatorów) oraz układu sterowania (mocy, temperatury itp.)Wytłaczarki można ogólnie podzielić na: jednośłimakowe, dwuślimakowe i specjalnej konstrukcji.

WYTŁACZARKI JEDNOŚŁIMAKOWE - mogą mieć gładkie lub rowkowane cylindry oraz mogą być wyposażone w śSmaki konwenqonalne lub niekonwenqonalne. W typowej wytłaczarce jednoślimakowej tworzywo jest dostarczane do cylindra układu uplastyczniającego przez zasobnik, a następnie transportowane za pomocą obracającego się ślimaka w kierunku głowicy.

WYTŁACZARKI DWUŚLIMAKOWE - znajdują zastosowanie głownie do wytłaczania profili z materiałów wrażliwych termianie, np. PVC, oraz do realizowania specjalnych operacji technologianych, np. mieszania tworzyw, odgazowywania czy wytłaczania reaktywnego. Wytłaczarki dwuślimakowe mogą być współbieżne lub przeciwbieżne, o różnym stopniu zazębienia ślimaków (zazębiające się, nie zazębiające się).

WYTŁACZARKI WSPÓŁBIEŻNE -ślimaki obracają się w tym samym kierunku, fódczas każdego obrotu ślmaków tworzywo jest przemieszczane z kanału jednego ślimaka do kanału drugiego ślimaka. Przepływ tworzywa ma charakter wleczony, tak że przypomina pod tym względem przepływ w wytłaczarce jednoślimakowej, jednak podczas przemieszczania rraędzy ślimakami tworzywo przebywa dłuższą drogę i jest poddawane większemu ścinaniu. Intensywne ścinanie jest wywołane dużą różncą prędkości między powerzchmarm zazębiających się zwojów ślmaka.

WYTŁACZARKI PRZECIWBIEŻNE - ślimaki obracają się w przeciwnych kierunkach. Mechanizm transportu tworzywa jest całkowicie inny niż w wytłaczarkach jednoślimakowych. Każdy segment ślimaka tworzy tutaj zamkniętą komorę w kształcie zwichrowanej Stery C, która przemieszcza tworzywo od zasobnka do końca ślmaka - bez przepływu do komór sąsiednich. W tym przypadku nie występuje przepływ wleczony, tak ze nieznaczne jest tylko rozpraszanie energii wewnętrznej. Reguła jest, że tworzywo jest dozowane do wytłaaarki w taki sposób, że komory ślimaka są jedynie częściowo wypełnione.

ŚLIMAKI - podstawowe elementy wytłaczarki. Ślimaki w układach jednoślimakowych dzieli się ogólnie na ślimaki klasyczne i niekonwencjonalne. FbdsŁawowym wielkościami charakteryzującymi ślimak są: stosunek długości ślimaka do średnicy L/D,

stopień sprężania , czyli stosunek głębokości kanału w strefie zasilania do głębokości kanału w strefie dozowania.

Ślimaki wykonuje się zazwyczaj ze stali stopowych 38HNJ lub 40HM. Aby uzyskać żądaną trwałość, poddaje się je zwykle azotowaniu jonowemu, chodaż stosowane są również inne metody obróbki cieplnej bądź ciepłno-chermcznej, a także napawanie stopami o dużej odporności na zużycie.

CYLINDER -wytłaaarki mogą być wyposażone w cylindry dwojakiego rodzaju: gładkie lub rowkowane. Cylindry rowkowane mają w strefie zasilania (na długośa na ogół L = 3D) rowki rozmieszczone na całym obwodzie, wzdłużne lub śrubowe, ze względów technologicznych wykonane w tulei wciśniętej w cylinder. Rowki te mają zmienną głębokość, największą w miejscu zasypu tworzywa do cyindra, i stopniowo zanikają w strefie zasiania.

GŁOWICE WYTŁACZA RS KIE - ich zadanie polega na nadaniu przetwarzanemu matenałowi żądanego kształtu, przy zapewnieniu jednorodności termicznej i mechanicznej w całą objętość tworzywa, oraz wytworzenie odpowiedniego oporu przepływu (spadku ciśnienia) umoziwiającego realizację procesu wytłaczania. Głowice można podzielić, w zależności od ich przeznaczenia, np. na: głowice do wytłaaania profili pełnych, pustych lub otwartych; głowice do wytłaczania rur, foli, płyt, włókien; a także - głowice do powlekania drutu, do granulowania itp.

DYSZA WYTŁACZARSKA - ostatni element geometryany głowicy, gdzie następuje kształtowanie wyrobu, polegające na wyciskaniu uplastycznionego tworzywa przez dyszę wytłaaarki, która nadaje gotowy kształt formowanemu przekrojowi.

EFEKT BARUSA - stanowi cechę cieczy lepkosprężystych, polegającą na zjawisku rozszerzania się strumienia tworzywa wypływającego z dyszy.

STREFA ZASILANIA - jedna ze stref układu piasty fiku jącego w wytłaczarkach .W strefie tej tworzywo jest pobierane z leja zasypowego, wstępnie ogrzewane, zagęszaane i transportowane dalej w kierunku głowicy. Strefę zasilania stanowi odcinek cyindra wytłaczarła liczony od zasypu do miejsca, w którym zaczynają się pojawiać uplastycznione cząstki tworzywa.

STREFA SPRĘŻANIA - jedna ze stref układu piasty fiku jącego w wytłaczarkach. W strefie tej tworzywo przechodzi ze stanu stałego w uplastyczniony. Teoretycznie uplastycznienie tworzywa powinno być zakończone w tej strefie. Tworzywo opuszaając strefę sprężania powinno być odgazowane. Długośa strefy sprężania mogą być różne w zależności od przerabianego surowca.