116167

ROZPUSZCZALNOŚĆ GAZÓW: W wodzie najczęściej rozpuszczalnymi gazami jest dwutlenek węgla, tlen, siarkowodór, metan, amoniak, radom.

Wśród wszystkich gazów DWUTLENEK WĘGLA występuję w wodach podziemnych najczęściej a przy tym wielkościach niekiedy bardzo znacznych. Spowodowane jest to duża rozpuszczalnością CO2 w wodzie 1 licznych źródłach tego gazu w przyrodzie. Rozpuszczalność gazów w przyrodzie zależy od:

ciśnienia, jakie panuje w atmosferze gazu nad cieczą; zależy od temperatury cieczy i maleje z jej wzrostem. Wody podziemne natrafiają często na większych głębokościach na atmosferę bezwodnika węglowego pod znacznym ciśnieniem. Dziki temu łatwo nasycają się tym gazem. Wody, które zawierają C0₂ wypływając na powierzcluiię ziemi w źródłach, przechodzą do środowiska o normalnym ciśnieniu atmosferycznym i tu tracą CO2 co objawia się gwałtownym wydobywaniem gazu w postaci kipiących pęcherzyków. W chłodnych 1 umiarkowanych wodach podziemnych zawartość CO2 jest większa niż w klimatach ciepłych i gorących. Praźi ódlem C0₂ jest magma i procesy magmowe, dzięki którym wydobywa się on na zewnątrz od najdawniejszych epok geologicznych szczelinami skalnymi, za pośrednictwem wód pochodzenia magmowego oraz podczas wybuchów i wyziewów wulkanicznych. Inny źródłem są różne procesy fizjologiczne, dzięki którym następuje spalanie w żywych organizmach związków organicznych na C0₂, który uchodzi do atmosfery. Olbrzymie ilości C0₂ uchodzą do atmosfery dzięki gospodarczej i przemysłowej działalności człowieka. Dwutlenek węgla zawarty w powietrzu jest częściowo sprowadzany na powierzcluiię ziemi za pośrednictwem opadów atmosferycznych. Wody infiltrując w głąb ziemi pizesiąkają najpierw przez glebę, gdzie mają możność wzbogacić się w C0₂.

Innym gazem rozpuszczającym się w wodach podziemnych jest TLEN. Gaz ten występuje w płytkich wodach podziemnycli, do których dostaje się bezpośrednio z powietrza przez rozpuszczanie się, lecz w niewielkich ilościach, gdyż rozpuszczalność jego jest mała Doprowadzają go także do wód podzienuiych infiltrujące opady atmosferyczne. W zbiornikach wód powierzchniowych dostawcą tlenu jest proces fotosyntezy roślin wodnych. Stąd tlen może przesiąkać w głąb skal, jednak w glebie zużywa się on szybko na procesy zachodzące przy fermentacji i rozkładzie mateni organicznej. Zawartość tlenu w w^rodach podziemnych jest na ogól bardzo mała i zmniejsza się w miarę wzrostu głębokości poniżej zwierciadła wody. Na pewnej głębokości w ogóle znika. Obecność tlenu w odzie ma strony dodatnie jak i ujemne. Jeżeli woda zanieczyszczona jest związkami pochodzącymi z rozkładającej się materii organicznej, tlen zawarty w niej odgrywa role sanitarną oczyszczając ją. Jeśli jednak występuje większa ilość tlenu i woda taka jest wykorzystywana przemysłowo może to wpływać negatywnie na przewody żeliwne lub stalowa utleniając je. SIARKOWODÓR gaz ten występuje w wodach podziemnych zarówno płytkich jak i głębokich. Już w minimalnyh ilościach da się go wyczuć po cliarakterystycznym zapachu. W wodzie rozpuszcza się w znacznych ilościach. Siarkowodór pochodzi z różnych źródeł. W płytkich wodach podziemnych pozostających w kontakcie z mokradłami i bagnami pochodzi z rozkładu i fermentacji martwych ciał białkowych, w czasie których siarka związana organicznie przechodzi w siarkowodór. Źródłem siarkowodoru może być też rozkład siarczanów metali w szczególności siarczku żelaza. Siarkowodór jest trujący, dlatego wody zawierające więcej niż 0,005% H₂S nie mogą być używane do celów pitnych lub gospodarczych. Dział też on agresywnie na ścianki zbiorników metalowych, kotłów i przewodów. METAN jest to gaz lekki, bezbarwny i bezwoimy, palny i tworzący w powietrzu mieszaninę łatwo palną W wodzie rozpuszcza się słabo. Pochodzenie metanu w wodach podziemnych jest różne. W wodach płytkich powiązanych z bagnami i moczarami metan pochodzi z rozkładu substancji białkowy cli, węglowodanów, celulozy.