116437

10. Co to jest MTBF i jak się to liczy?

MTBF to Mean Time Between failure, czyli średni czas między awariami. Liczy się go, sumując MTTF i MTTR, czyi średni czas do awarii i średni czas do naprawienia. Średni czas do awarii można obliczyć, sumując wszystkie czasy do awarii w doświadczeniu i dzielając je przez Iczbę awarii. Analogicznie można obliczyć MTTR.

11.    laka jest różnica pomiędzy bezpieczeństwem a niezawodnością?

Niezawodność to gwarancja, że system będzie działał poprawnie.

Bezpieczeństwo to gwarancja, że nawet jeśli system przestanie działać poprawnie, to konsekwencje nie będą straszne.

12.    Co to jest SystemC?

SyslemC to język opisu systemów cyfrowych, który umożliwia programowanie równoległe na wielu poziomach abstrakcji • na niskich poziomach jest wzorowany na VHDl i Verilogu, a na wyższych poziomach abstrakcji może korzystać z wielu zasobów C++.

13.    lakie są rodzaje bezpieczeństwa systemów wbudowanych?

Mozę być bezpieczeństwo, gwarantujące, że nie dojdzie do awarić a może być takie, które wprawdzie nie gwarantuje bezawaryjności, ale za to gwarantuje, ze nawet awaria nie przyniesie strasznych konsekwencji.

14.    lakie są plusy i minusy standaryzacji w tworzeniu systemów wbudowanych?

Plusy standaryzacji są takie, że jeśl my projektujemy coś zgodnie ze standardem i nie jest to kompatybilne z czymś, co stworzył ktoś inny, to to nic jest nasza wina, tylko jego, bo nie projektował zgodnie ze standardem. W^kszość będzie się trzymać standardu, więc nie będzie problemu z kompatybilnością Poza tym standardy często wynikają z rozwiązań dobrze przemyślanych i działających, więc działając zgodnie z nim, możemy mieć dość dużą pewność, ze nie pownny wystąpić te rodzaje błędów, które mogłyby wystąpić, gdybyśmy się me trzymali standardu.

Minusy standaryzacji są takie, że czasem standard nie przewiduje bardzo użytecznych funkcjonalności i potrzeba czasu, aby weszły one do standardu. Trzymanie się standardu jest dla nas ograniczeniem.

15.    Omów charakterystyki systemów wbudowanych.

Cechy charakterystyczne systemów wbudowanych są następujące:

Po pierwsze są one dedykowane do pełnienia z góry określonych zadań.

Po drugie stają się one integralną częścią sprzętu, na którym zostają zainstalowane.

Po trzecie nierzadko zawierają one operacje czasu rzeczywistego, czyli takie, które zawsze muszą się wykonać w czasie niedłuższym niż z góry określony próg.

Ponadto systemy takie muszą być sterowane zdarzeniami, czyli oblizenia muszą być wykonywane w odpowiedzi na określone zdarzenia zewnętrzne.

Co więcej, poprawność w systemach wbudowanych jest funkcją czasu - to znaczy, ponieważ jest nałożony górny limit na czas wykonania niektórych zadań, to gdy zbliza się czas kończenia, obliczenia mogą zostać wykonane mniej dokładnie, byłe tylko zmieścić się w czase. Systemy wbudowane, ponieważ zazwyczaj mają procesory pojedynczego znaczenia, mają mały rozmiar i mało ważą. Pobierają też niewiele mocy.

Są nierzadko projektowane w taki sposób, by były odporne na ekstremalne czynniki zewnętrzne, takie jak ciepło, wibracje, prąd elektryczny, fluktuacje mocy, błyskawice, korozja.

Często zawierają operacje krytyczne dla bezpieczeństwa.

Są bardzo czułe kosztowo - drobna zmiana może spowodwać duży wzrost kosztów.

Często zastępują wcześniejsze komponenty elektromechaniczne.

Często nie posiadają prawdziwej klawiatury.

Często urządzenie wyświetlające ma ograniczoną funkcjonalność (lub nie ma go wcale).

16.    Wydajność w systemach wbudowancyti to zarówno ogólna efektywność działania systemu, odczuwalna przez użytkownika, jak i przestrzeganie nieprzekraczalnych limitów na czas wykonania oeracji rygorystycznego czasu rzeczywistego.

17.    Systemy wbudowane oceniamy według takich kryteriów jak rozmiar, waga, pobór mocy, elastyczność programowania, wydajność ogólnie odczuwana przez użytkownika, przestrzeganie limitów czasowych na operacje czasu rzeczywistego, koszt i czas jednorazowego opracowania, koszt i czas produkcji jednostki.

18.    lakie są wyzwania projektowe?

Trzeba skonstruować taki system, który będzie poprawnie funkcjonował w środowisku, dla którego jest przeznaczony. System musi być wydajny, lecz wydajność jest tutaj rozumiana inaczej niż w przypadku pecetów. Chodzi tu o ogólną efektywność odczuwaną przez użytkownika oraz o limity czasowe na operacje czasu rzeczywistego. Z powodu tych limitów, poprawność często staje się funkcją czasu, ponieważ im mniej czasu do przekroczenia limitu, tym szybciej trzeba wykonać obliczenia, nawet kosztem ich dokładności. Ponadto dość ważne jest też, aby pobór mocy nie był zbyt duży. Zbyt duże nie powinny być tez rozmiar i waga. Czasem przydaje się tez pewna elastyczność, rozumiana jako stopień programowalności systemu.