Wyodrębnia się dwie grupy kryteriów:
I. Kryteria tradycyjne - dokonywanie segmentacji na podst. cech nabywców pozwalających odp. na pytania KTO kupuje produkt? Wymieniamy takie kryteria tradycyjne jak:
• kryteria ekonomiczne (dochód)
• społeczne (status społeczny)
• geograficzne (miejsce zamieszkania)
• psychograficznc (styl życia, osobowość)
II. Kryteria behawioralne - pozwalają odpowiedzieć na pytanie DLACZEGO ludzie kupują taki produkt?
• jakich korzyści oczekują
• jakie są wzorce zachowali
• uznawane wartości
• oczekiwane waiunki zakupu
Drugie podejście wyodrębniania segmentów (behawioralne) zrodziło się na gruncie krytyki pierwszego (tradycyjnego). Potrzeby nabywców w tym samym wieku, o tym samym dochodzie i wykształceniu nie muszą być analogiczne. W praktyce jednak oba te podejścia się sprawdzają.
Kryteria na rynku dóbr produkcyjnych
• wielkość firmy (duża. średnia, mała)
• lokalizacja
• status użytkownika
• rodzaj zakupu
• typ użytkownika
Sama identyfikacja kryteriów nie kończy procesu segmentacji, bowiem każdy wyodrębniony segment należy odpowiednio modyfikować, i dokładnie określić cecłiy segmentu
AD. 2. OCENA ATRAKCYJNOŚCI SEGMENTÓW:
Dokonując oceny atrakcyjności segmentów bierze się pod uwagę następujące czynniki:
A. wielkość i rozwój segmentu
B. atrakcyjność strukturalna segmentu
C. zasoby firmy
ad. A. Wielkość i rozwój segmentu
W pierwszym przypadku chodzi o ustalenie rozmiaru odpowiedniego i cechy rozwojowe, ad. B. Atrakcyjność strukturalna segmentu
Drugi czynnik-przy ocenie atrakcyjności bierze się pod uw^gę 5 determinantów wewnętrznych określanych jako 5 sił konkurencji, są to:
• zagrożenie intensywną realizacją wewa segmentów
• zagrożenie wejściem do segmentu innych producentów
• zagrożaiie produktami substytucyjnymi
• zagrożaiie wzrostem siły przetargowej nabywców
• zagrożaiie wzrostem siły przetargowej dostawców
ad. 3. Zasoby firmy
Im większe są zasoby, tym więcej segmaitów może objąć firma (ewentualnie może objąć nie segment, ale niszę tynkową).