spekulacyjnych, średnio- i długoterminowi, bierni).
• źródła pochodzenia kapitału (inwestorzy krajowi, zagraniczni i międzynarodowe instytucje inwestorskie).
Wymienione wyżej kryteria podziału są od siebie niezależne, choć np. w literaturze ekonomicznej częstym zjawiskiem jest przypisywanie inwestorom instytucjonalnym funkcji stabilizacyjnej, istotnej w prawidłowym funkcjonowaniu rynku kapitałowego. W przeciwieństwie do nich, inwestorzy nieprofesjonalni łatwiej poddają się nastrojom panującym na rynku, dokonując tym samym krótkoterminowych operacji swoimi funduszami Inwestorzy bierni
Inwestor bierny ( średnio- i dlugotenninowy) nabywa walory, które traktuje jako stosunkowo trwałą, niekiedy wieloletnią lokatę, przynoszącą mu korzyści głównie w fonnie odsetek, dywidend Ceniąc sobie znacznie bezpieczeństwo lokat, rzadko dokonuje wymiany posiadanych walorów na inne. Charakteryzuje się brakiem skłonności do ryzyka, zadowalając się zyskami przewyższającymi nawet niewiele stopę oprocentowania depozytów bankowych oraz stopę mflacji Inwestorzy czynni
Z kolei inwestor czynny(krótkotenninowy) działa w krótkookresowej strategu, obliczonej przede wszystkim na osiągnięcie jak najwyższej stopy zysku od kapitału dzięki występującym na rynku wahaniom cen papierów wartościowych. Skłonny jest do dokonywania walorami częstych operacji kupna- sprzedaży, w celu osiągnięcia zysków na różnicach kursowych Interesuje się on głównie transakcjami spekulacyjnymi, często angażując swoje kapitały w papiery wysokiego ryzyka, jeśli ich posiadanie stwarza szansę wysokich korzyści Inwestorzy indywidualni (nieprofesjonalni)
Z kolei do tej grupy inwestorów zalicza się osoby fizyczne (gospodarstwa domowe) oraz współudziałowców spółek pracowniczych. Inwestują oni głównie zgromadzone oszczędności, a zamożniejsza ich część - posiadane zasoby kapitału finansowego. Właśnie zależnie od angażowanego funduszu inwestycyjnego inwestorów' indywidualnych dzieli się na: