W przestrzeni dominanta - element tworzący punkt centralny kompozycji urbanistycznej.
Złudzenia optyczne
Jest ich sporo i mają różny charakter. Spowodowane różnymi proporcjami figur w przestrzeni.
Złudzenie heringa - linie proste przecięte pąkiem promieni wydają sią wygięte w kierunki na zewnątrz ogniska z którego wychodzą promienie.
Entasis - grecy poszerzali kolumny po to, by były widziane przez widzów jako normalne proste walce.
Złudzenie Zoellnera - linie równoległe przecięte skośnymi wydają się nierównoległe.
Złudzenie Lippsa - jest związane ze zjawiskiem tzw zwisu. Kilka kół o zmiennej średnicy, stycznych do niewidocznej prostej wydaje się być stycznym do łuku.
Złudzenie Muellera - Lyera - z dwóch w rzeczywistości równych odcinków ograniczonych strzałkami o zwrotach przeciwnych, ten który ma strzałki na zewnątrz będzie sprawiał wrażenie dłuższego, niż ten który ma strzałki do wewnątrz.
Złudzneie pogendorffa - występuję wówczas, gdy dwie linie równoległe przecięto trzecią ukośną w taki sposób że linia skośna między równoległymi jest niewidoczna, wtedy wydaje się ze linia skośna nie należy do jednej i tej samej prostej.
Dwa trapezy, które są identycznej wielkości - jeden z nich na skutek przesunięcia wydaje się większy.
Dwa koła wewnętrzne mają identyczny promień, lecz jedno wydaje się większe na skutek kontrastu wielkości kół je otaczających.
Dwa „idealne" kwadraty zaopatrzone w jednym narożu w strzałki wydają się być nieforemnymi czworobokami.
Dwa kwadraty zakreskowane poziomo i pionowo - kwadrat z podziałem pionowym wydaje się być wyższy (to złudzenie jest ważne dla pionowych i poziomych podziałów architektonicznych).
Cel wykąłdu - wzmóc w nas odczuwanie piękna w kontakcie z przestrzenią.
Złudzenie Irridiacji - polega na sile doznan wzrokowych zależnych od stopnia jasności barwy.
W dwóch identycznych kwadratach: białym na czarnym tle i czarnym na białym tle ten pierwszy wydaje się większy.
Trzy sposoby postrzegania przestrzeni.
-Widzenie mimowolne - to którym posługujemy się na co dzień