• 2. Utrzymanie wysokiej jakości produkowanych wyrobów,
• 3. Minimalizowanie zapasów produkcji w toku,
• 4. Zwiększenie terminowości i skracanie cykli produkcyjnych.
8. Celem logistyki w zarządzaniu przedsiębiorstwem produkcyjnym jest nie tylko przyspieszenie przepływów materiałowych i informacyjnych, ale przede wszystkim zsynchronizowanie i dopasowanie wszystkich faz powstawania produktów tak, aby w rezultacie otrzymać optymalną relację między czasem, jakością i kosztem w całym łańcuchu logistycznym towarzyszącym procesowi produkcyjnemu danego przedsiębiorstwa.
9. System logistyczny przedsiębiorstwa produkcyjnego może być prosty lub bardzo złożony oraz o różnym stopniu praktycznego zastosowania.
• Zależy to nie tyle od wielkości przedsiębiorstwa, ile od złożoności jego procesu produkcyjnego oraz roli, jaką pełni ono w zintegrowanym łańcuchu dostaw.
10. System logistycznego zarządzania przedsiębiorstwem produkcyjnym, mimo że ogranicza się do konkretnego podmiotu, wpływa pośrednio na cały łańcuch logistyczny, albowiem przyczynia się do:
• Skrócenia terminów dostaw wyrobów i usług
• Przyspieszenia cykli przepływów rzeczowych, informacyjnych i finansowych, dostosowując je do oczekiwań rynku
• Zmniejszenia zapasów we wszystkich ogniwach przepływów surowców, półfabrykatów i wyrobów
• Zapewnienia niezakłóconego przebiegu procesów produkcji i zbytu wyrobów
• Zmniejszenia zatrudnienia dzięki stosowaniu nowoczesnych technologii produkcyjnych oraz systemów informatycznych, wspomagających podejmowanie decyzji, zwłaszcza w zarządzaniu produkcją
• Obniżenia kosztów logistycznych w przedsiębiorstwie
11. Najważniejszym warunkiem dobrego zarządzania logistycznego w sferze produkcji jest jego zgodność z przyjętymi zasadami planowania produkcji. Podstawą planowania produkcji są zamówienia i prognozy.
12. Wyróżnia się trzy podstawowe modele planowania produkcji:
Planowanie globalne
13. Planowanie globalne
• Wszystkie zależności między elementami systemu produkcji są uwzględniane równocześnie
• Plan produkcji ma formę zadania matematycznego, którego rozwiązanie jest optymalne i w pełni odpowiada warunkom rzeczywistym
• Wykorzystanie tego modelu w praktyce jest jednak bardzo trudne;
14. Planowanie hierarchiczne
• Zależności między elementami systemu produkcji są rozpatrywane w obrębie arbitralnie wyróżnionych poziomów struktury systemu;
• Pozwala to na realistyczne odwzorowanie istniejących w rzeczywistości systemów produkcyjnych i specyfiki poszczególnych branż;
• Zapewniona jest wewnętrzna spójność między poszczególnymi poziomami;
• Arbitralność wyodrębnienia poszczególnych poziomów systemu przesądza jednak o tym, że wyniki planowania hierarchicznego nie mogą być uznane za optymalne;
15. Planowanie sukcesywne:
• Oparte na powtarzalnej, niezależnej od warunków strukturze procesu planowania;
2