121359

•    odpowiednia ilość i jakość kapitału w postaci majątku trwałego i obrotowego (kapitał jest to różnica między dochodem a oszczędnościami);

. odpowiednia ilość i jakość pracy;

•    odpowiedni poziom techniki i technologii (o wzroście gospodarczym i rozwoju gospodarczym w różnym stopniu decyduje postęp techniczno-organizacyjny, wprowadzanie postępu technicznego i nowych technologii ma dwie drogi - rozwijanie badań we własnych ośrodkach lub zakup technologii);

•    odpowiednia ilość i jakość zasobów naturalnych (nie przesądzają o rozwoju gospodarczym, np. Japonia w zasadzie pozbawiona jest zasobów naturalnych, Rosja posiada bardzo bogate złoża surowców);

. odpowiednie czynniki socjo-kulturowe (religia, kultura).

produkcja = f(praca, kapitał, ziemia, technologie, informacja, czas)

Miernikiem produkcji może być produkcyjność krańcowa lub też tzw. efekty skali.

Produkcja krańcowa mówi o tym w jaki sposób produkcja będzie się zmieniała jeżeli pod uwagę weźmiemy tylko jeden czynnik (w dłuższym okresie czasu coraz mniejsze przyrosty produkcji).

Efekty skali - jeżeli będziemy zmieniać wszystkie czynniki proporcjonalnie, np. jeśli podwoimy wszystkie czynniki i produkcja wzrośnie również 2 razy - proporcjonalne efekty skali.

Modele wzrostu gospodarczego

Modele wzrostu gospodarczego są uproszczonymi, teoretycznymi schematami procesów wzrostu gospodarczego. Za pomocą tych modeli można ukazać rolę najważniejszych czynników wzrostu i związków między ich działaniem a osiąganymi rezultatami. Podstawowym miernikiem wzrostu gospodarczego jest Produkt Narodowy Brutto.

W literaturze ekonomicznej najczęściej wyróżnia się następujące grupy czynników:

•    czynniki osobowe i rzeczowe;

•    czynniki ekstensywne i intensywne;

•    czynniki bezpośrednie i pośrednie.

Czynniki osobowe są związane z osobą pracownika, szczególnie chodzi o ilość bezpośrednio zatrudnionych w sferze produkcyjnej oraz o jakość pracy jaką oni wykonują (kwalifikacje, umiejętności nabyte i wrodzone, bądź też intuicję i doświadczenie).