125415

Gatunek: syaikre tyczny Wstęp i Et> kończenie są pisane prozą, dramat jest pisany prozą. Nie jest to więc klasyczny dramat, ale poemat dramatyczny ujęty w ramę epickiego Wstępu i wizyjnego Dokończenia.

We dług Jul iusza K le inera:

1.    Tizy imiona głównego bohatera: Irydion, Hieronim i Sygurd układają się w symboliczne IHS. Według Kleinera to symbol prawdziwego Mesjasza narodowego.

2.    Pierwsze słowa Irydiona wszują na próbę dokonania syntezy dziejowej, wyroku nad minioną epoką. Na tle ginącego izymskiego świata ujawnia się jednostka, którą jest pieśniąiz. W inwokacji zwraca się do szatana, jako do patrona zapowiedzianego poematu "Niechaj duch zniszczenia ku pomocy mi przybędzie". Dalej mówi o bohaterze, które go wskrzesza. Jest to bohater mityczny nadludzki Jest nim tytułowy Irydion. Zanim ożywa jest pokazany w wizji rzeźbiarskiej: śpiący posągowo piękny rycerz sarkofagu. Tragizm, wizyjność i obrazowość typu rzeźbiarskiego cechują od razu metodę kształtowania. Cbraz posągu Irydiona ma wprowadzić czytelnika w opowieść o losach jego rodziców i pobudzać wyobraźnię. Pieśniarz zwracając się do owego bohatera (Irydiona) opowiada jednocześnie o jego losach. Pojawia się od razu inny posąg: Amfilocha - ojca Irydiona.

3.    W dramacie ścierają się dwa światy, posępna północ i zmysłowa kultura ws:hodu. Rzym w dramacie jest pokazany jako silny oparty na tradycji i prawie, a z drugiej strony jako zdegradowany upadły i niemal bliski upadku. Później dopiero pokaże się, że przetrwa pomimo wizgi jego upadku.

4.    W dramacie jest poruszany problem zemsty i walki. Aleksande r walczy z He liogabale m o władzę. Irydion walczy z Rzymem, a więc i z Aleksandrem i z Heliogabalem. Pogański Rzym walczy z Chrześcijaństwem, chcąc zgładzić wszystkich Chrześcijan. Chrześcijanie nie walczą z nikim, kierując się ideą pokoju. Dopiero pobudzeni przez Irydiona chw/ytają za miecze i są gotowa na atak, na swoich prześladowców/ w imię Królestwa, obiecanego przez Jezusa. Powstrzumuje ich jednał; biskup Wiktor; w/ięc w ostateczności nie oczestniczą oni w żadnej walce.

5.    W Irydionie dokonuje się ocena historyczna.

6.    Wstęp i dokończenie są pozornie sprzeczne. Być może to efekt długiej ewolucji poematu. Dzięki rozdzw/iękow/i pomiędzy początkiem a końcem ocalenie Irydiona nabiera nowego znaczenia, działa jak ingerencja wyższego śwdata, przełamująca logikę ziemską.

7.    Krasiński rue uznaje nagłego zdobycia niepodległości, odrzuca ideologię powstańczą. Zapowoada on długą drogę ewolucji. Tak jak Mckiewdcz w Księgach narodu i pielgrzymstwa i Dziadach części trzeciej żąda wytrwałości, cierpliwości i pośw/ięcenia.

8.    Tak jak w Nie-Boskiej komedii i w Irydionie są ślady biografii poety W liście do Gałczyńskiego pisał, że utożsamia się z bohaterem pragnącym zemsty marzącym o niszczeniu wroga, którego ostatecznie potępił: dotarło do niego to, że nienawdść jest bezkuteczna.

Geneza:

1. Wpływ na pracę Krasie kiego miały

1.    Studia nad dziejami rzymskiego imperium. Pó Rewolucji Francuskiej i wojnach napoleońskich Europa żywo zajęła się dziejami cezarów, narodzinami chrześcijaństwa najazdem baibazyńców i upadkiem Rzymu. Szukano analogii mędzy przeszłością a teraźniejszością. Upadek Rzymu i rewolucja francuska to koniec starego i początek nowego świata.

2.    Współczesne życie polityczne, przede wszystkim upadek powstania.

3.    Zwoązek z Joanną Bobrowy - w utworze ma odwierciedlenie w relacji: Kornelia -Irydion.