43844

Holandia, Luksemburg, Wielka Brytania, Wiochy i kraje skandynawskie. Celem Rady Europy stało się umacnianie i rozwój demokracji, ochrona praw człowieka, sprawiedliwe rozwiązywanie problemów społecznych i popieranie europejskiej tożsamości kulturowej. Polska została przyjęta do Rady Europy 26 listopada 1991 r.. a organizacja ta liczy obecnie 41 członków.

W warunkach potęgującej się tzw. zimnej wojny na przełomie lat 40. i 50., a także w obliczu zróżnicowanych interesów państw Europy Zachodniej, Rada Europy okazała się organizacją niewystarczającą dla urzeczywistnienia idei integracji europejskiej. Pojawiły się wówczas propozycje zacieśnienia współpracy, przede wszystkim gospodarczej, wraz z realizacją których można byłoby łatwiej podjąć współpracę polityczną. Twórcom tych koncepcji chodziło głównie o to, aby związać kraje zachodnioeuropejskie, w tym Niemcy i Francję, pod względem ekonomicznym, co stałoby się gwarancją trwałego pokoju w Europie W lamach tego nurtu myślenia, 9 maja 1950 r. Robert Schuman, ówczesny francuski minister spraw zagranicznych przedstawił swój plan (nazwany później planem Sclnunana) utworzenia wspólnoty węgla i stali. Propozycja ta została przyjęta: 18 kwietnia 1951 r. sześć państw (Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy i Wiochy) podpisało w Paryżu traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali — EWWiS (European Coal and Steel Community - ESCC). Na mocy tej runowy, zwanej traktatem paryskim, która weszła w życie 23 lipca 1952 r., sektory węglowy i stalowy krajów członkowskich zostały poddane wspólnej, międzynarodowej kontroli; powołano też do życia ponadpaństwowe organy EWWiS: Wysoką Władzę. Radę Ministrów. Zgromadzenie Parlamentarne. Trybunał Sprawiedliwości oraz Radę Ekonomiczno-Społeczną.    Przewodnictwo nad    Wysoką Władzą powierzono