46193

wyborów do Parlamentu Europejskiego i po przeprowadzeniu stosownych konsultacji. Rada Europejska, stanowiąc większością kwalifikowaną, przedstawia Parlamentowi Europejskiemu kandydata na funkcję Przewodniczącego Komisji, Kandydat ten jest wybierany przez Parlament Europejski większością głosów członków wchodzących w jego skład. Jeżeli nie uzyska on większości. Rada Europejska, stanowiąc większością kwalifikowaną, w terminie miesiąca przedstawia nowego kandydata, który jest wybierany przez Parlament Europejski zgodnie z tą samą procedurą.

Rada, za wspólnym porozumieniem z wybranym przewodniczącym, przyjmuje listę pozostałych osób, które proponuje mianować członkami Komisji. Są oni wybierani na podstawie sugestii zgłaszanych przez państwa członkowskie. Następnie Przewodniczący Komisji, Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz pozostali członkowie Komisji podlegają kolegialnie zatwierdzeniu w drodze głosowania przez Parlament Europejski. Na podstawie takiego zatwierdzenia Rada Europejska mianuje Komisję, stanowiąc większością kwalifikowaną.

Parlament Europejski zatwierdza kolegialnie skład Komisji. Formalnie nie może on wyrazić sprzeciwu wobec konkretnej pojedynczej kandydatury. W praktyce jednak, jak pokazał przypadek włoskiego kandydata na komisarza Rocco Butiglionego w 2004 r., Parlament może, pod groźbą odrzucenia całego składu, blokować kandydatury poszczególnych komisarzy.

Poza przypadkami normalnej wymiany lub śmierci funkcje członka Komisji kończą się z chwilą jego rezygnacji lub dymisji. Zdymisjonować członka Komisji może Trybunał Sprawiedliwości, na wniosek Rady UE lub Komisji, jeśli nie spełnia on już warunków koniecznych do wykonywania swych funkcji lub dopuścił się poważnego uchybienia. Rezygnacja z kolei może mieć charakter dobrowolny lub wymuszony. Rezygnacja wymuszona indywidualna ma miejsce, jeżeli Przewodniczący Komisji tego zażąda, wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, który jest wiceprzewodniczącym Komisji, składa rezygnację, jeśli Rada Europejska, stanowiąc większością kwalifikowaną zadecyduje tak za zgodą przewodniczącego Komisji i ten tego zażąda. Rezygnacja wymuszona kolektywna wiąże się z przegłosowaniem w Parlamencie Europejskim wotum nieufności wobec Komisji. W praktyce może dojść do kolektywnej rezygnacji bez formalnego wotum nieufności - zdarzyło się tak w roku 1999, gdy komisarze pod przewodnictwem Jacques'a Santera kolektywnie zrezygnowali ze swych funkcji wskutek nagłośnionego w mediach skandalu korupcyjnego, zanim Parlament Europgski zdążył zgłosić wotum nieufności.

Komisarze dysponują przywilejami i immunitetami o charakterze funkcjonalnym, określonymi w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów z 1965 r. Są w pełni niezależni w wykonywaniu swoich funkcji, w ogólnym interesie Unii. W wykonywaniu obowiązków nie zwracają się o instrukcje do żadnego rządu ani organu ani ich nie przyjmują. Powstrzymują się od wszelkich czynności niezgodnych z charakterem ich funkcji. Każde państwo członkowskie zobowiązuje się szanować tę zasadę i nie dążyć do wywierania wpływu na członków Komisji przy wykonywaniu przez nich zadań.

Członkowie Komisji nie mogą podczas pełnienia swoich funkcji prowadzić żadnej innej zarobkowej lub niezarobkowej działalności zawodowej. W momencie obejmowania stanowisk uroczyście zobowiązują się szanować, w trakcie pełnienia funkcji i po ich zakończeniu, zobowiązania z nich wynikające, w tym zwłaszcza wypełniać obowiązki uczciwości i roztropności przy obejmowaniu pewnych stanowisk lub przyjmowaniu pewnych korzyści po zakończeniu pełnienia funkcji. W przypadku naruszenia tych zobowiązań przez członka Komisji Trybunał Sprawiedliwości, na wniosek Rady lub Komisji, może orzec o jego dymisji lub o pozbawieniu go prawa do emerytury lub innych podobnych korzyści. Do tej pory nie było przypadku zdymisjonowania członka Komisji. Dwukrotnie uruchomiono procedurę pozbawienia prawa do emerytury lub innych podobnych korzyści, ostatecznie jednak kar tych nie nałożono.

4.3. Struktura wewnętrzna I organizacja pracy

Na czele Komisji stoi przewodniczący. Określa on wytyczne, w ramach których Komisja wykonuje swoje zadania, decyduje o wewnętrznej organizacji Komisji tak, aby zapewnić spójność, skuteczność i kolegialność jej działania, oraz mianuje wiceprzewodniczących, innych niż wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, spośród