46305

W Bandungu ruch krytykował międzynarodową działalność Biura Informacyjnego partii komunistycznej i robotniczej, a więc jak widać krytyka nie tylko zachodu ale również świata komunistycznego.

-    Kair => 1961 - Organizacja Solidarności Afro-azjatyckiej poparła politykę niezaangażowania.

-    VI. 1961 => Konferencja afro-azjatycka oraz przedstawiciele Jugosławii. Kuby i Algierii (rząd tymczasowy).

Sprecyzowano na niej pewne wymogi przynależności do Ruchu państw nie zaangażowanych:

1. prowadzenie niezależnej polityki zagranicznej opartej na zasadach pokojowego współistnienia;

2 popieranie mchów narodowowyzwoleńczych;

3.    nieuczestniczenie w żadnym pakcie militarnym z udziałem wielkich mocarstw;

4.    nieutrzymywanie na swoim terytorium obcych baz wojskowych zainstalowanych za zgodą państwa

lata '50/ 60 => blok wschodni zaczął interpretować pojęcie niezaangażowania - koncepcja nazwaiua III formy neutralizmu (neutralizm jako postawa wobec bloków);

-    Normy prawa międzynarodowego nie określały pojęcia „mezaangażowaiue" - deklaratywnie o charakterze

politycznym; wynikały z przyjmowanych kodeksów postępowania; mezaangażowaiue przeciwstawiano neutralności;

-    Neutralność jako ograniczenie w stosunkach międzynarodowych; niezaangażowanie - postawa aktywna.

wielopłaszczyznowa w imię pokojowego wzbogacania stosunków na zasadach partnerskich.

Ruch rodził się jako grupa państw, powiązanych normami politycznymi a me prawnomiędzynarodowymi.

(1)    spotkania na szczycie - konferencje szefów państw i rządów mezaangażowanych (najważniejsze);

-    odbywają się co 3 lata. ale są były dwa wyjątki => lata 60 - przerwa 6 lat; lata 80 - opóźniono o rok (dopiero

w 1983 w Dehli. a nie w 1982 w Kairze) ze względu na wojnę Irak Iran (uczestnicy Ruchu); Sabdam Husajn - konferencja na temat samej wojny;

-    1961 - Belgrad

-    1964-Kair

-    1970-Lusaka

-    1973 - Algier => Karta Nowego Lądu Ekonomicznego

-    1976 - Kolombo

-    1979 - Hawana => przemówienie Castro: oskarżył świat imperialistyczny za polityczny ucisk i wyzysk krajów

rozwijających się

-    1983-Dehli

-    1986 - Zimbabwe

-    1989-Belgrad

-    1992 - Dżakarta

-    1995 - Kartahena (Kolumbia)

(2)    konferencje ministrów spraw zagranicznych;

(3)    Biuro koordynacyjne => kontakty z państwami;

(4)    Przewodniczący Ruchu państw mezaangażowanych;

(5)    Komisje - do przygotowywania różnych kwestii.