46689

11.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

b. P(K=2)=0.009 C. PfK=3)=0.0009

Na podstawie danych historycznych dotyczących liczby szkód dla pewnego portfela ubezpieczeń oszacowano średnią arytmetyczną i wariancję. Okazało się, że wariancja jest znacząco wyższa od średniej. Wskazanym zatem jest, aby poszukiwania modelu dla liczby szkód rozpocząć od rozkładu:

a.    Dwumianowego

b.    Ujemnego dwumianowego

c.    Poissona

Do modelowania szkód w grupach ubezpieczeń, w których istnieje wyższe niż normalnie prawdopodobieństwo wystąpienia wysokich szkód (np. w ubezpieczeniach finansowych) jest wykorzystywany głównie rozkład:

a.    Rozkład Pareto

b.    Rozkład normalny

c.    Rozkład gamma

Postulat konieczności zachowania relacji składki do poziomu wnoszonego ryzyka do wspólnoty ubezpieczeniowej to reguła:

a.    Równowagi składek i świadczeń

b.    Proporcjonalności składek i świadczeń

c.    Reguła składki sprawiedliwej

Metodę rekurencyjną de Prila wykorzystujemy do wyznaczania rozkładu łącznych szkód w modelu ryzyka:

a.    Indywidualnego, gdy szkody jeżeli do nich dochodzi mają rozkład arytmetyczny

b.    Indywidualnego dla dowolnego rozkładu wysokości szkód

c.    Kolektywnego tylko wówczas, gdy rozkład pojedynczej szkody jest arytmetyczny Jeżeli liczbę szkód dla pewnego portfela ubezpieczeń modelujemy za pomocą rozkładu Poissona z parametrem lambda, to wówczas:

a.    Lambda oznacza średnia liczbę szkód na jednostkę czasu

b.    1/lambda oznacza średni odstęp czasu miedzy kolejnymi szkodami

c.    1/lambda oznacza średnia liczbę szkód na jednostkę czasu

Podstawą wyznaczenia dodatku bezpieczeństwa może być następująca charakterystyka liczbowa zmiennej losowej opisującej szkody:

a.    Kwantyl rozkładu

b.    Odchylenie standardowe

c.    Wartość oczekiwana

W przypadku korzystania z metody szybkiej transformaty Fouriera (FFT) przy wyznaczaniu rozkładu łącznych szkód w kolektywnym modelu ryzyka:

a.    Rozkład pojedynczej szkody należy przybliżyć rozkładem arytmetycznym (jeżeli takim nie jest)

b.    Rozkład liczby szkód należy przybliżyć rozkładem arytmetycznym (jeżeli takim nie jest)

c.    Rozkład liczby szkód musi być rozkładem Poissona

Mówimy, że łączne szkody w modelu ryzyka kolektywnego podlegają złożonemu rozkładowi ujemnemu dwumianowemu, jeżeli:

a. Rozkład liczby szkód jest dwumianowy, a pojedynczej szkody ujemnie dwumianowy

18.