WŁADIMIR PROPP - "Morfologia bajki". Odwołując się do folkloru bajek rosyjskich poszukiwał wspólnych dla około 200 bajek i odkrył 31 funkcji wspólnych. Stworzył model bajki stosując owe 31 funkcji zachowań i działań bohaterów.
ALGIRDAS GREIMAS - "Semantyk strukturalna". Twierdził, że model Proppa można uprościć, sprowadzając go do kilku elementów (uznał, Ze należy zwrócić większą uwagę na podmiot działań, który nazwał aktantem (niepersonifikowana siła działająca). Greimas określił 6 aktantów. Główny aktant - podmiot ma wolę wykonania działania. Wolą podmiotu jest jakiś obiekt. Obiekty, których się pragnie są jednak w posiadaniu nadawcy obiektu. Obiekt jest w końcu przeznaczony dla jakiegoś odbiorcy obiektu. W staraniach podmiotu o uzyskanie obiektu ma on pomocnika i przeciwnika. Model opisanej sytuacji:
W przedstawionym modelu brakuje jednak czasu - przebiegu działania. Modeł ten to dechronologizacja narracji. Nie pozwala uchwycić przepływu czasu.
GERARD GENETTE - poszukiwał czegoś, co nazywa się narracją minimalną Ustalił, że jeśli coś przechodzi z A do B, to już jest zdarzenie, a zdarzenie wymaga narracji.
CZAS PRZEDSTAWIAMY NA TRZECH OSIACH:
1 PORZĄDKU - sekwencja, układ może toczyć się wg naturalnego porządku, ale może też być poddany modyfikacjom
2 PRĘDKOŚCI - przyspieszenie bądź spowolnienie przebiegu wydarzeń
3 CZĘSTOTLIWOŚCI - powtarzalność zdarzeń, która nie ma związku z ich rzeczywistym lub fikcyjnym rozwojem
Czas powieści jest niezależny od czasu rzeczywistego. Możemy zarządzać układem czasowym. KRYTYKA STRUKTURALNEGO PODJEŚCIA DO CZASU
Radykalna dechronologizacja czasu doprowadziła do refleksji (Paul Ricoeuv - "Czas i narracja”). Achroniczność (bezczasowość) nie pozwala powiedzieć prawy o doświadczaniu czasu przez człowieka. Czas staje się ludzki wtedy, gdy zmienia się w opowieść narracyjną.
WEJŚCIE MIMESIS DO NARRACJI:
1 Poświadczenie czasu.
2 Konfiguracja zdarzeń
3 Rekonfiguracja zdarzeń.
4 Żeby opowiedzieć jakieś wydarzenie trzeba stworzyć narrację.
TOŻSAMOŚĆ NARRACYJNA - dzięki narracji można podtrzymać tożsamość samego siebie CZAS I PRZESTRZEŃ W LITERATURZE